deniz yaðmur aðlýyordu
kanter içindeydi gözyaþlarým
ölüm iki adým ötedeydi
o en umulmadýk anda gelen
yürüyordum alabildiðine amaçsýz
alabildiðine umarsýz
topuklarýmýn boþluðuavuçlarýmda nasýrdý sanki
yürüyüp gittiðim kordon ateþti sanki
beni çaðýrýp benden kaçan
yeþil denizlerdi bana kalan
gece soðuktu üþüyordu
sýrýlsýklam aðlamýþtý deniz
gözlerinin yakamozunda
bende kalan bir kaç satýrý okuyordum sana
sense dinlemekle yetiniyordun
bir þeyler söylemek yerine

gece usul usul çöküyordu yorgun kayalýklara
umudun sonuna hüsran hiç yakýþmýyordu.....