Ýnsanlarýn hayatlarýnda zor denilebilecek yol ayrýmlarý vardýr. Bu yol ayrýmlarýnda hýzlý karar vermek ve doðru yolu seçmek son derece önemlidir. Bazen öyle bir karar verirsiniz ki bu sizin bu karar anýndan sonraki bütün hayatýnýzý olumlu veya olumsuz etkiler. Onun için bu gibi durumlarda çok hýzlý düþünüp ne yapacaðýnýza, hangi yoldan ilerlemeniz gerektiðine hýzlý bir þekilde karar vermeniz gerekmektedir.
Benim yaptýðým gibi yaparsanýz bir girdabýn içerisine girersiniz ve bu girdaptan çýkmak için bütün gücünüzü sarf edersiniz ama bir türlü de çýkmayý baþaramazsýnýz. Oun için ince eleyip sýk dokumak gerekiyor. Özellikle iþ hususunda bu gibi durumlarý iyi deðerlendirmek gerekiyor.
Yol ayrýmlarýnda dünyanýn acýmasýz olduðunu akýldan çýkarmadan, rasyonelliði elden býrakmadan karar verip mantýki olaný seçmeli insan. Hayatýn ütopik düþüncelere meyli bulunmuyor. Bundan dolayý býrakýn dünyayý kim kurtarýrsa kurtarsýn.
1998 yýlýndaki üniversite sýnavý benim için bir yol ayrýmý niteliði taþýyordu. Ve ben bu yol ayrýmýnda rasyonel bir tercih yapmak yerine, 20 yýl küçük bir köyün dýþýna çýkmadýðýmý da bir kenara býrakarak, tuttum dünyayý kurtarmaya kalktým. Böyle durumlarda insanlarýn büyük bölümü saðlýklý karar veremez. Onun için karþýlaþýlan yol ayrýmlarýnda kendiniz karar vermek yerine etrafýnýzdaki insanalrýn firkirlerini sormalýsýnýz. Niye diye bir soru sorabilirsiniz. Niye? Çünkü etrafýnýzdaki insanlar sizi sizden daha fazla tanýdýklarý için sizin ne yapýp ne yapamayacaðýnýzý daha iyi bilirler de onun için. Onlarýn söyleyecekleri yolu kesinlikle tercih etmelisiniz. Ben ilk yol ayrýmýmda böyle yapmadým ve þimdi mutlu deðilim. Gazeteciyim ama mutlu deðilim. Bir çok insanla tanýþýyorsunuz, normal bir durumda ulaþamayacaðýnýz bir çok insana rahat ulaþýyorsunuz, Bir milletvekili sizi beklemediðiniz bir anda arayýveriyor. Bir belediye otobüsünde seyahat halindeyken telefonunuz çalýyor ve ALO dediðinde bilmem ne bakanýnýn sizinle görüþmek istediði söyleniyor. Konuþuyorsunuz insanlar sizi deli falan zannediyor. Bunlar güzel taraflarý diyebilirim ama çalýþma þartlarý, sitresi insaný öldürüyor.
Oysaki babamý dinleyip þimdi öðretmen olsaydým ne güzel olacaktý. Zaten haftada 5 gün çalýþýp 2 gün tatil yapan öðretmenler þimdide 3 aylýk yaz tatiline girdiler. Oh ne güzel. Ama biz gazeteciler, hele bir de alttaysanýz, ne yapalým. Þmdi bütün memurlarýn mesaisi doldu. Saat 19 ve ben hala gazetedeyim ve nöbet tutuyorum. Haftada bir gün izin kullanýyoruz ama o da çoðu zaman deðiþik iþler çýktýðý için olmuyor.
Ýþte bunlarýn hepsi babamý dinlemememden kaynaklanýyor. Babamý dinleseydim eðer þimdi bende bir öðretmen olacaktým ve bu sýkýntýlarý çekiyor olmayacaktým. Özellikle üniversite sýnavýna giren ve tercih yapacak olan arkadaþlara akýlcý tercih yapmalarýný tavsiye ediyorum. Eðer öyle kolejden falan mezun olmamýþlarsa, sýradan bir okuldan mezun olmuþlarsa hiç öyle büyük hayaller peþinde koþarak abuk subuk tercihler yapmasýnlar. Burada canlý bir örnek var. Bütün tercihlerini ülkeyi kurtarmak için yaptý ancak þimdi kurtarýlacak duruma düþtü. Onun için herkes iyi düþünsün ve beni kimse ikaz etmedi ki. Ben ne bileyim bu bölümün böyle kötü olduðunu falan gibi mazeretler ileri sürmesin. Ben babamý dinleyip öðretmen olsaydým þimdi bir yerlerde tatil yapýyor olacaktým.
Ah baba ben sana ne diyeyim. Niye benim bu kafamý ezmedin ki.......