Artýk “kýþ” etkisini iyice yitirmeye baþlamýþtý. Bahar ona can veren Nisan yaðmurlarýyla kendini iyiden iyiye hissettiriyordu. Pencerenin hemen önünde camý açmýþ oturduðu saldalyeden dýþarýyý seyreden genç te öyle hissediyordu ki camý tamamen açmýþtý. Yeni yeni yeþillenen toprak kendi kokusunu gönlünce yayýyordu etrafa. Kapalý ve aðýr oda kokularýndan sonra taze hava odayý tamamen doldurmuþtu.

- “Ýþte bu kokuyu özledim” diye mýrýldandý genç kendi kendine. Ardýndan bir sigara çýkardý artýk bitmekte olan paketten. Yalnýz, yurt odasýnýn tadýný doya doya çýkaracaktý. Kibritin alevi kokusu duyulduktan sonra çýktý ortaya. Ateþin ilk aleviyle yaktý sigarasýný. Bu sefer sigara dumanýyla kovaladý ciðerlerindeki temiz oksijeni.

Ýlk nefes Robert De Niro’yu hatýrlattý ona, sigaralý elinin onun gibi göðsünde olduðunu farketmiþti. Daha yeni seyrettiði “Bir Zamanlar Amerika” filmi geldi gözünün önüne. De Niro; duygulu ve ayný zamanda katý; bir ermiþçesine yardýmsever ve öðretici; bir cellat gibi acýmasýz ve tartýþmasýz çok iyi oyuncu diye bir daha takdir etti en sevdiði aktörü. Ona benzemek hoþuna gitmiþ, duruþunu seyre dalmýþtý.

Ayaklarýný uzattý pencereye sonra. Yaðmur hemen camýn önüne bir set kurmuþ, geri püskürtüyordu sigarasýnýn dumanýný. Ardýndan daldý yine, ileriye, Ümitköy’e doðru. Pek seçilmese de askeri uydu merkezi bir büyük bir top gibi görünüyordu gözüne. Kocaman bir futbol topuyla futbol oynadýðý aklýna gelince güldü kendine. Taa oraya üç beþ kilometre olmalýydý ama yaðmura raðmen tüm manzara seçilebiliyordu. Büyük futbol topuna kadar pek aðaç olmayan kuru bir manzaraydý bu. Küçük tepelerin arasýndan dere yolu kenarlarýnda tek tük aðaç görünüyordu.

Beytepe’ye ilk geldiði günü hatýrladý. Aðustosun o Ankara Aðustosunun bunaltýcý sýcaðýnda gelmiþti ilk kez buraya ve bu çorak arazi çok sýkmýþtý onu ama sonraki yýllar aðaç ekimi hýzlanmýþ hatta bir günde köküyle getirilen olgun aðaçlar dikildiðine þahit olmuþtu. Düþünsenize gençlik dönemindeki aðaçlardan oluþan üç beþ ayda ortaya çýkmýþ ormanlar kuruldu burada. Yine de daha çok aðaç daha çok yeþil olsa çok rahatlayacaktý. Ankara’ya deniz gelemeyeceðine göre... Yine keþkelerine baþladý genç üniversiteli. Kovdu aklýndan bu sevmediði piþmanlýklarý...

Yaðmur yardým etti keþkelerini unutmasýna. Ne hýzlý ne yavaþ ne de yoðun yaðmýyordu yaðmur; ruhu dinlendiren bir ritm gibi. Hele arada bir ayaðýna deðen damlalarýn yere düþmesine izin vermek keyif veriyordu ona. Orada öylece düþünmeyi düþünerek devam etti yalnýzlýðýna