böyle vakitsiz çaðýrma beni
gelir de bulamazsam
verir bu caný, ölürüm bin kere
dokunma dalgasýna denizlerimin
bakar da görmezsen eðer
kýrar dalgalarý, kuruturum okyanuslarý

kara bulutlar geçiyor baþýmýn üstünden
ömrümün bütün hatýralarýný
bir bir sayarak geldim sana
daha söyleyemediðim sözler
dokunamadýðým devinimler
dikip içinin uçurumlarýna gözlerimi
bakamadýðým kara bir deniz var

ey yaþamak
anýsý önünde bütün öldürülmüþ aþklarýn
eðilmeyecekse eðer asi baþýn
beni meridyenlere bölme
bilemezsin kaç þarapnel saplý yüreðimde
ölümün kanlý kokusunu duya duya ensemde
kaç tapýnak þovalyesi vurdum bu iç çatýþmada
ve kaç kez vuruldum, kaç kez öldüm sorma

ey yaþamak
seni bekledim asýrlarca
madde madde sayarak hesabýný kelimelerin
seni yazdým bütün sayfalara
dilimiz sussa gözlerimiz konuþtu
ve aþýp gitti bizi yüreðe düþen babil yangýnlarý

böyle vakitsiz çaðýrma beni
düþün ki, andýr þimdi
ecel gelip dayanmýþ sol yanýmýza
ölüm melekleri de sorgulamaktadýr bizi
ve düþün ki
biz yine de yeni hayatlara merhaba derken
yaftasý asýlý boynumuzda günahlarýn
çektikçe cellat ipimizi
ineceliyor habire boynumuz...