SÝS

—Karmaþanýn orta yerindeyiz
Her yer sis.
Karanlýk çok korkutmuþtur zaman zaman
Biraz da yalnýzlýk
Bir ýslýk çalarsýn
Bir ateþ yakarsýn
Ansýzýn kapýný çalacak birini mutlak bulursun.
Peki, siste ne yaparsýn?
Gecenin kara-n-lýðý
Sisin beyazlýðý
Hangisidir daha ürkütücü olan?
Siyah mý?
Beyaz mý?
—Asýl ürkütücü olan ürkütücü olanýn neden ürkütücü olduðunu bilememek deðil midir?
Ya da asýl ürkütücü olan gerçekten iyi olanýn ben iyiyim demesi mi?
Ýyi olanýn ben iyiyim demesi deðil
Ürkütücü olan gerçekte ne olduðumuzu asla ve hiçbir zaman bilemicek olmamýz deðil midir?
—Belki de gerçekten ürkütücü olandan daha ürkütücü olan þey sürekli olarak bir þeyleri bilmek zorunda olmamýzdý.
Oysa bilgi karanlýðýn ta kendisidir
—Asýl ürkütücü olandan daha ürkütücü olan bir þeyler bilmek zorunda hissetmemizdi kendimizi.
Yine ve her zaman cahillik özgürlüktür.
Cehalet mutluluðun ta kendisidir
—Acýnýn ne olduðunu bilmeyen adýný koyamayan ne bilsin di ki çektiði þeyin acý olduðunu
Bilmediðinden de neden daha fazla yüreði elemle dolsun du ki!
—Cahillikten daha fazla bir özürlük kiþinin kendisini tanýma ya çalýþmasý demek deðil mi?
Asýl özgürlük bu deðil miydi yoksa biz mi yanlýþ öðrenmiþtik?
Tatlýyý tatlý yapanýn daima acý olduðu gibi özgürlüðü özgürlük yapanda daima toplumsal baskýlar deðil midir ya da baþkalarýna göre yaþama düþüncesi?
Var olan bilgi asla var olmasaydý kiþi ne bilirdi tatlýyý acýyý ne de özgürlüðü tutsaklýðý.
—Yaþasýn kargaþa
Yaþasýn anarþizm
Kahrolsun bireysel özgürlükler
—Ölüm noktasýna gelip de aslýnda hiç yaþamamýþ olduðunu anlamak?
Bireyselliðini yaþamayan dolayýsý ile kendisini yaþayamayan insan yýðýnlarý?
Gerçeklerin sadece içimizde olduðunu fark edemeyen kalabalýklar?
Sürekli bir þeyler anlatmaya çalýþan var olduðunu lafla kanýtlamaya çalýþan insancýklar.
—Yani sizler.
Yani siz grubuna girmeye gayret gösterenler
Ben dünyayým, ya da dünya benim!
Ben yaþamýn ya da ölümün olmadýðý dünyayým 1
Ya da ölümle yaþam döngüsünün akýp gittiði dünya ben deðilim!!!
Korkuysa korku benim.
Ýsyansa asinin ta kendisiyim!
Çýðlýksa en yüksek ses benimkisi,
Suskunluksa en iyi susan da benim,
Ben siz deðilim,
Siz de ben!
Bencillikse Narsis ustan daha Narsis-sus-um.
—Ben bir hiçim
Ayný zamanda her þey!
—Her þeydeki hiç ne kadar kocaman gelirse o kadar kocaman
Hiçteki her þey ne kadar küçükse de o kadar büyüðüm gözünüzde, küçük olduðum için!!!!
Yel deðirmenlerine karþý Don Kiþot muyum?
Yoksa kendimin yalnýz bir parçasý mýyým?
Ýyi miyim?
Yoksa kötü mü?
Ya da önemli deðil miyim?
—Daha da önemli olan iyi kötü ya da önemli olup olmamamdan daha önemsiz birimiyim ya da tersi?
—Bir atom kadar anlamlý olan bu parçacýk yine de arýyor bazen cümlelerine cümle ekleyecek benzer bir atom parçasý daha…
Bu da asýl ürkütücü olandan daha ürkütücü olan cehaletin yarattýðý bir his olsa gerek.
Ya da hayat karmaþasýnýn bize öðrettikleri…
—Bize öðretilen sadece burada var olduðumuz ve burada olamayacaðýmýz daha fazlasý deðil zaten daha fazlasý da yok…
Özgürlük denen kavram herkesin istediði bir durum olabilir. Ama neden o zaman sürekli birilerine baðýmlý olmayý istiyoruz.
Sevgili eþ ya da dost bunlarýn hepsi bir kendini kandýrmaca mý?
Ya da bir araç mý?
Aslolan bedenin kendi doðallýðý içerisinde yanýnda birilerini istemesi mi?
Yoksa öðretilenlerden bunu bir araç haline getirmesi mi?
Sevgi karþýdakini sevmek mi yoksa onu kendinle özdeþleþtirerek sevmek mi?
—Kendimizle özdeþleþtirmek olsaydý asla o durum sevgi olamazdý.
Kiþi gerçekte seviyorsa sadece sever onun ne olduðu önemli deðil.
Öyle olmadýðý zaman sen kendine bir baþka bir ben yaratmýþ oluyorsun ki zaten sen varsýn.
Sadece o,
Onun tüm benliði ve sen.
—Asla baþkalarýna kendini dayatma.
Yoksa ondan sýkýlýrsýn. Ya da sýkýlmazsýn ya da ben yanlýþ biliyorum dur kim bilebilir-
Ya da hiçbir þey olmuyordur.
Bu sadece kendimize oynadýðýmýz bir oyundur kim bilir…
—Bilen kimse ya da bu oyunu yazan yöneten
—Yazan yöneten hatta senaristi bile sensin
Ama zaten bir oyun 2
Sen istemesen de öyle olmayacak mý?
—Zaten kim ister ki?
Kurallarýný benim belirlemediðim
Sonunun gelmesi gerektiði yerde bitiremediðim bu oyunun
Ne senaristi,
Ne oyuncusu,
Ne figüraný,
Ne makyözü,
Ne de dekoru olmak istemiyorum.
Hayat Ýstifa dilekçemi kabul eder misin?
—Aslaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Neden mi?
Senin sana ihtiyacýn var da ondan.
Zaten en güzel günlerimiz henüz yaþamadýklarýmýz deðil mi?
Yoksa yanlýþ mý öðretildi?
Hem zaten dünyada sýkýcý olmayan hiçbir insani davranýþ yoksa bu deðiþim çabalarý ya da monotonluktan kurtulma çabasý neden?
—Hayat bir kere daha mý hayýr?
Hem ayrýca en güzel günler yaþamadýklarýmýzsa biz onlarýn güzel olduðunu nereden biliyoruz!
—Bilemediðimiz için yaþamadýk ya zaten.
—Bildiklerimizi ne kadar yaþayabildik peki?
--Bildiklerimizi yaþayamadýðýmýz için üzgün deðil miyiz zaten.?
Farkýnda olamadýklarýmýza üzülmüyor muyuz?
—Farkýnda olduramadýklarýmýza üzüldüðümüz gibi mi?
-Gerçekten farkýnda olduðunu isteseydik farkýnda olmazlar mýydý?
—Biz her ne kadar farkýnda oldurmaya çalýþsak da öðretilenler farkýnda olmalarýna engel olduðu için biz bir kâbusun orta yerinde uyanmýyor muyuz her daim?
—Sen tiyatroda yaþýyorsan her þeyi deðiþtiremez misin?
Oyuncular, senaryo, dekor, figüranlar vs.
Doðaçlamalar yasak bize…
Dekorla gerekmediði yerde oynamak,
Tekstten gereksiz cümleleri atmak,
Figüranlarý beðenmemek,
Hepsi yasak bize.
—Gerçekten yasak mý yoksa seyirciler mi öyle istiyor diye biz yasak olduðuna inanýyoruz?
—Yasaklarý reji belirler.
Seyirci ise görmek istediðine güler.
—Reji seyircilerin beðenmeyeceðini düþündüðü bir þeyi yapmaz zaten yapsa da hemen deðiþtirme çabasýna girmez mi?
—Bazen düzelme uðruna yaptýðýmýz çabalar daha fazla bozguna uðratmaz mý bizi?
Her acý bir þeyler öðretmez mi?
Her bozgun bir sonra ki için bilgi vermez mi?
O zaman bize bir þeyler öðretiyorsa neden bozgun olduðunu düþünelim!
—Her acýnýn öðretisi bir yýkýma,
Her bozgunun getirdiði bilgi ise bir yorgunluða götürür.
—Seyirciler bir hiçtir.
Týpký her yaþanýlan an gibi.
Yitip gideceðini bildiðimiz kahkahalar,
Anlýk mutluluklar,
Ne kadar büyük olabilir ki?
—Karamsarlýk seyircilerden mi geliyor?
Oyunun tabiatýnda mý var?
Kim bilir?
—Yitip gideceðini bilmeseydik kahkaha o kadar deðerli olabilir miydi?
Ya da deðerli olan her ne varsa.
—Ana tema küçük mutluluklarla avunmak mý yoksa küçük mutluluklarla avunmayacak kadar deðerli olmak mý?
—Hiçbir zaman büyük yok.
Mutlulukta olduðu gibi!
Onu büyüten sadece biziz, bir mutluluðu diðer mutluluðun önüne koyarak.
Büyük ya da küçük olduðu için deðil.
—Avunmak mý?
Bekli de.
Bazý deðerlerin büyüðü küçüðü olmaz deðil mi?
Onlar deðerdir zaten.
—Kendin gibi.
—Senin sana biçtiðin deðer biçilmiyorsa kiþilerce deðer deðer midir?
—Seyirciler bir hiççççç?
Ya da her þey!
Onu belirleyecek olan kim?
Tabi ki sen!
Aslolan sensin baþkasý deðil.
Çünkü onu yaþayan sensin yine baþkasý deðil.
—O zaman tüm belirlediklerimden dolayý beni þüpheye düþüren seyircilerden etkilenen bu yüreði çýkarýp atabilir miyim hayat?
—Gerçekten istiyorsan neden olmasýn.
—Olur, o zaman.
Sen bilirsin.
Her zaman ki gibi…
The end