Sýcak bir aðustos akþamýydý...
Gökyüzünde hiç bulut yoktu... Yalnýzca þehrin korkunç gürültüsünü hatýrlýyorum. Gürültü ve kalabalýk. Her yanda ýþýklar, garip garip insanlar... Silüetleri aklýmda yalnýzca. Akþamý aydýnlatmak, insanlarý çekmek için kullanýlan onca ýþýk yüzünden zar zor seçiliyordu yüzler. Siyah, beyaz, buðday rengi tenler, tuhaf tuhaf kýyafetler...
O gürültünün içinde sessiz sakin bir köþe bulmak için sýðýnmýþtýk bir banka. Oturduðumuz yere konser alanýndanFunda Arar'ýn sesi geliyordu sadece.
"Ayvalýk çok güzel bir yer" dedim.
Neden söylediðimi hatýrlamýyorum. Tek bildiðim O'ndan, baþka þeyler duymak istemediðim. Ýkimize dair en ufak bir söz, davranýþ her þeyi bozacaktý.Gelecekten bahsetmek ürkütüyordu beni. Çünkü hep böyle olmuþtu. Ne zaman sahne arkasýný öðrenmek istesem sahne kötü görünüyordu gözüme... Bu kez böyle olmamalýydý...
Bu yüzden gittiðim gördüðüm yerleri anlatmaya baþladým ona;
"Yýldýzlar" dedim. "Orada o kadar çok var ki.."
Gökyüzüne bakýyorduk.
"Ya "dedi. "Ne garip burada iki üç tane var"
"Orada çok var. Hayran kaldým yýldýzlara... Burada þehrin ýþýðýnda görünmüyor yýldýzlar."
"Hadi caným. Ondan mý? Ben de ozon tabakasýndan filan zannediyordum"


Dilimizde Funda Arar þarkýsý ;"Terk Etmedi Sevdan Beni"yle duraða yürüdüðümüz o sýcak aðustos akþamýndan bu yana aslýnda doða için önemsiz kaç gün geçmiþti bilmiyorum.
Hüzünlü bir bahar akþamýydý.Can sýkýntýlarý içinde boðulurken baþka bir otobüs duraðýna yürüyorduk.
"Ah" diye içimi çektim sýkýntýdan. Ne biçim bir akþam. Gökyüzünde çok az yýldýz var baksana Ýnsanlar çoðaldý ve yýldýzlar azaldý"
Sevmek bir kiþiyken iki kiþi olmaktý ya. Hani artýk egoizmden kurtuluyordu ya insanoðlu. O akþam fark ettim ki biz ayrý bireyler olmuþtuk artýk. Tek deðil iki kiþiydik yani.
Ukala bir ifade vardý kara adamýn yüzünde;
"Biliyoruz herhalde o yüzden olduðunu..."
Ýþte bu egoizmin kanýtýydý. Baþka hiçbir cümleye ihtiyaç yoktu artýk.
Ne "Seni sevmiyorum"lar, ne "Baþka biri var" demeler ne de "Ayrýlmamýz gerek"ler karþýlayamazdý bu tümceyi.
"Biliyoruz hehalde" gayet kýsa ve net bir tümceydi... Ve dünya kurulduðundan beri farklý yüzlere haykýrýlan bu tümceler artýk son derece geresizdi...
"Biliyoruz herhalde" hepsinin anlamdaþýydý.
"Bak ben tek baþýma bir bireyim. Sensiz de yýldýzlarýn neden azaldýðýný bilebilirim. Hatta ozon tabakasýnýn neden delindiðini de...Senin gibi bir ansiklopediye ihtiyacým yok" demekti tüm bunlar.
Ýnsan birini sevince onu ömür boyu seveceðini düþünüyor... Ve sevginin sona ermesi de böyle oluyor herhalde.. Bencilliðin baþladýðý yer... Doðanýn sunduðu ve onun için hiçbir þey ifade etmeyen bilmem kaç aydan sonra daha iyi anlýyor insan bunu.
"Bir yýldýz ýþýðý yüzlerce yýl sonra ulaþýr dünyaya.Yani þu an gördüðümüz bir yýldýz aslýnda orada olmayabilir.
Sen bunu da biliyorsundur herhalde???"