Býçaðýn sýrtýna aðýr aðýr yükleneceksin!
Ve üstüne yatacaksýn inatlarýnýn...
Öfkeni gömeceksin yeryüzünün en kuytu köþelerine
-ki kimse bulamasýn-
kendine hiçbir zaman çevirmeyeceksin yüzünü býçaðýn;
adamakýllý sýrtýný sývazlayacaksýn.
Ýnanmam diye düþünme hiçbir zaman!
Her yere yetiþemez herhalde o da...
Tanrýn tanrýdýr gerçekten, amenna.
Ama sen onu da býçaðýn keskin yüzü gibi görmezlikten geleceksin iþte...
Mutlak, soðuyacaktýr havalar;
Bitecektir kalemimin kudreti;
Yollarýna çýkan umutsuzluklar çýkacaktýr mecburen.
Ayrýlýklarýn olacaktýr!
Ama açýlmamýþ kapýlarýn “bir daha açýlmaz” demek deðildir.
Her günün sabahýnda yeni bir anahtarýn olacaktýr
Yeni bir kapýyý daha açmak için...
Yedinde neysen,
-emin ol- yetmiþinde daha tecrübelisi olacaksýn.
Belki o zaman,
Daha iyi anlayacaksýn beni...
Erimiþ asfalt yollarýn üzerini soðutmak için çabalamayacaksýn öyle çok...
Býçaðýn –býrak yüzünü- sýrtýný bile görmek istemeyeceksin;
Ýstesen de elin gitmeyecek artýk.
Daha bir baklava tadýnda olacak senin için hayat,
Sirkevari bir karýþým olmaktan çýkýp.
Yýllar geçtikçe;
Sayfalarý aralamaktan hiç korkmayacaksýn!
Kadere inanmayacaksýn Allah’a havale etmediysen yaþamýný.



Döktüre döktüre,
Ýmrendire imrendire,

HAYATI YAÞAYACAKSIN!


Býçaðý, mutfaðýn rafýnda bile barýndýrmayacaksýn!