Konutlar dikiliyor tepemize. Gökyüzünü hapsediyorlar gözlerimizin önünde. Baþýný kaldýrýp da bir bakmak istesen baþka hiçbir yerde bulamayacaðýn canlý mavi gökyüzüne, gördüðün binalar oluyor, sana somurtarak bakan…

Þehirde ayný anda ayný þeyler yaþanýyor çoðu zaman. Ýnsanlar senkronize hareket ediyor sanki. Bu konutlaþmýþ ve kuraklaþmýþ þehirler insana “doð, çalýþ, harca ve öl”’ü öðretiyor. Ýnsanlarý bir yerlere sýkýþtýrarak yaþatýyor. Sabah herkes kalkýyor iþe gidiyor ter döküyor, emeðinin tam karþýlýðý olmayan maaþýný cebine koyuyor. Konutlaþmýþ yapý para kazanan insanlarýn nerelerde parayý harcamalarýný belirttiði için insan çok fazla düþünmüyor, parayý nerede harcayayým diye. Ya apartmanýn altýnda, ya da yan sitede bulunan alýþveriþ merkezlerine gidiyor, zar zor kazandýðý parayý oralarda bir çýrpýda harcýyor. Nerede harcayacaðýn sistem tarafýndan belirlendiði gibi bir de neler alman gerektiði sana gösteriliyor. Sen de gidiyorsun paþa paþa, tamamen senin kendine özgü seçimin saydýðýn gerekli þeyleri alýyorsun. Oysa sistem bu ya, sana uzaydaki yýldýzlardan seç dilediðini demiyor, tam tersine þu konutlarýn arasýnda görünen gökyüzü var ya! Evet var. Ýþte orada gördüðün yýldýzlardan seç istediðini, bak seni özgür býrakýyoruz diyor!!! Sen de kendini doðuþtan özgür sanýp týkýr týkýr alýþveriþ yapýyorsun. Serbest piyasa ekonomisinin yaný sýra hayatýmýza bir de serbest konut ekonomisi çýkýyor.

Uzun lafýn kýsasý: konutlaþmýþ þehir ve kapitalizm sana burada çalýþ, þurada otur, orada da harca ve sonra þurada yat ebediyete kadar diyor… Bilmem anlatabildim mi?