Hayatýn içinde her zaman bir bilinmezlik var galiba. Bu gün doðru dediði, insanýn þartlara göre deðiþebilir oldukça, doðrusuz yaþamlar ve belirsizlikler kuþatýr çepeçevre. Bunalýrsýn, açmaz ellerin olur, çýkmaz sokaklardan oluþmuþ labirentlerde yürürsün, her daim bir çýkar olacaðýný umarak. Çýkar, çýkmaz bir türlü. Ýnancýn ve beklentin de deðiþmez, bir çocuk saflýðýnda kanarsýn, kendi kendini kandýrýrsýn.
Gerçeði sorgulamak istersin ara sýra, bulduðun gerçek hoþuna gitmez. Yön deðiþtirmeyi emredersin bir þekilde fikirlerine, tam tersi gerçeðe ulaþmak için debelenirsin. Gerçek zihninde izafi bir kavrama dönüþür, sonunda kaybedersin. Ýnançlarýna sarýlýrsýn, gerçek niyetine. Her nasýl olmasýný istiyorsan dünyanýn, ona göre gerçeklikler bulur, zahiri gerçeklerinle avunursun.
Kendini bulmak istersin çoðu zaman. Baþka insanlarýn zihnindeki kendinle, kendi zihnindeki kendin ve bir de zihnindekinden farklý oluþmuþ, sürüklenmiþ kendin çýkar karþýna. Yine þaþýrýrsýn, ben hangisiyim sorusu fýrýldar durur zihninde, cevabýný bulamazsýn, yine labirentlerde bulursun kendini, hangi kendini bulduðunu dahi bilmeden.
Umutlarýný hatýrlamak istersin ara sýra, umutsuz kaldýðýn zamanlarda. Hiçbiri gelmez, inadýna aklýna, umutsuz kaldýðýný dehþetle bir daha fark edersin. Çabalamak boþuna bilirsin böyle anlarda, bildiðin iþine gelmez, çabalar durursun sonuçsuzca.
Yaþamýn anlamlarýna kafa yorarsýn, hayatýn güzelliklerinden dem vurursun kendi kendine, azýcýk neþe bulmak istediðin zamanlarda. Güzellikleri görürsün ama hissedemediðinde kahrolursun, hissetmeden neþe olmaz ki der, söylenirsin. Yaþama katýlmak istersin sýklýkla, ama her tarafta kahrolasý labirentler varken, neresinden yürüyeceðini bilemezsin. Þaþkýn, kararsýz kah durur, kah öylesine yürürsün. Çýkmaz sokaklar, çýkar olmazlar bir türlü.
Sen böyle böyle büyüyeceðine inanýrsýn, yaþamýn bu kabil bir oluþ olduðuna kanaat edersin sonunda. Baþka da çaren yok galiba. Ama bir uyarý; böyle düþünenler asla büyümezler. Þimdi söyle, büyümek ister misin?