Kimi zaman acýmasýz olmak istedim bu hayatta,
Hayattan öcümü alabilmek için!
Kimi zaman kendi kaderimi kendim yaratmak istedim,
Ve buna uymak...
Kimi zaman acý çekmek istedim,
Acýyý o kadar çok sevdim ki...
Kimi zaman acýdan nefret ettim,
Mutlu olabilmek için terk-i diyar ettim!
Kimi zaman tüm kýzlardan nefret ettim,
Erkeklere acý çektirdikleri için...
Kimi zaman aþký seçtim,
Mutlu olabilmek için,
Ama daha fazla acý çektim
Tüm gözü karalýðýyla hayata meydan okuyan ben,
Aþktan tir tir titredim!
Öyle korkmuþtum ki,
Ölümü,yaþamaya tercih ettim!
En kolay ve en zahmetsiz þey ya!
Ah bir de arkanda býraktýklarýn olmasa...
Her adýmýmda,her saniyemde bir anlamsýzlýk...
Aksaray'ýn ortasýnda durup sordum kendime:
''Nereye gidiyor bu insanlar?'' diye.
Neden varýz ki?
Bir baþlasam soru yaðmuruna,
Yeryüzü sýðmaz sorguladýklarýma!