ï¿½zEdebiyat - eylï¿½l - Bir Anlatabilsem Diye Baï¿½lar Hikayeler...

Aðustos sýcaðý bütün gece uyutmamýþtý. Giyindim ve dýþarýya çýktým; apartman hala sessizdi. Sahile doðru yürüdüm ve bugünün cumartesi olduðunu caddenin diðer tarafýnda kurulan pazar sergilerinden hatýrladým. Anlýk bir tereddüt yaþadým, dönüp dönmemek arasýnda; esnafýn telaþlý hazýrlýðý içinden geçmek istemesem de yoluma devam ettim.
Sahil sessiz ve çok sakindi. "Ýyi ki dönmemiþim" diye içimden geçirdim. Yürüdüm, gözlerimi denizin
üzerinden ayýrmadan; belli belirsiz dalgalarla kýyýya geliþi öyle mükemmeldi ki...
Ýleride boþ bir bank aradý gözlerim. Güneþ hýzla yükseliyordu gökyüzünde, sýcak bir gün olacaktý. Sahil yolu kenarýnda, arkasýndaki aðacýn gölgesinde kalmýþ banka oturup dalgalarýn nasýl yavaþça derinlerde kaybolduklarýný izledim. Dümdüz, gökyüzünün bakýndýðý bir ayna gibiydi deniz. Bütün kýyýyý dolaþtý gözlerim; suyun hafif sallantýsýna kapýlan boþ sandallar, yiyecek ararken birden dalýþa geçen martýlar, baþýboþ dolaþan köpekler, yürüyüþe çýkan az sayýda yazlýkçýlar bir kartpostalý tamamlayan ayrýntýlar gibiydi. Ben onun dýþýndaydým. Baktým, yine baktým...
Sandallar yolculuðu baþlatacak sahiplerini beklemekteydiler, farkýnda olmadan. Martýlar
içgüdülerine uymuþlardý; köpekler içgüdülerinin peþlerindeydi; insanlar... Ýnsanlar düþüncelerinin ayak izlerini takibinde... Gözlerimi kapadým; aðacýn dallarý arasýna girmeyi baþarmýþtý güneþ, hala aðustos sýcaðýnda.
Dün geceki göz yaþlarým geldi aklýma; durduramadýðým, zamansýz göz yaþlarým. Sebepsiz, bahanesiz, yalnýz duygularýn salýverdiði... Duygu olan.
Gözlüðümün arkasýnda yine dolduðunu hissettim göz pýnarlarýmýn ve yutkundum, sessizce. Oturduðum banktan kalkýp denize yaklaþtým, öyle temiz ve berraktý ki su. Ýçinde oynaþýrcasýna yüzen küçük balýklara, kabuklara, dans eden yosunlara baktým. Ayrýlmak istemiyordum oradan ama gitmek de istiyordum.
Eve dönmek için hýzlý adýmlarla yürüdüðüm sokaklar þimdi daha da kalabalýk. Uyanýp canlanan kasabanýn sesleri kulaklarýmda yankýlanýyor, engelleyemiyorum. Gölge gibi sýyrýlýyorum adeta karmaþanýn içinden; hiçbir þey ve hiç kimseyi görmüyorum. Eve her dönüþümde kapýyý açýp içeriye girdiðimde aldýðým derin soluðu tekrar içime çektim...
Bilgisayarý açtým. Yarým kalan yazýmý þimdi bitirebilirim...
"...'Anlatabilsem' ile 'anlayabilsen' arasýnda kaldýðýn zamanlar incecik bir sýzý duyurur kendini, içini yavaþça, derinden yayýlarak kaplar. Nefes alamamaktan duyduðun ani bir korkuyu hissedersin, kalýcý olmayan, giderken ciðerlerini patlatýrcasýna havayla dolduran.
"Anlatabilsem"in ne kadar anlatýlmaz, "anlayabilsen"in ise ne kadar bencil olduðunu fark edersin o an. Ve eðer anlatan ve anlayan bizzat kendin isen gel-git'in ortasýnda kalmýþsýn demek. Gelen dalgalarla kýyýya ulaþýrken, gidenler ile yeniden derinlere sürüklenirsin. Ne ufuktaki derinliðe, ne de önündeki kara parçasýna ait olmadýðýný, olamadýðýný görürsün. Eðer kulaç atmazsan... Seçim senin, hangi yöne gitmek istersen gitmeyi denemek elinde; gidebilmek, baþarmak. Bir de olduðun yerde kalma seçeneðin var..."

eylül