Yalnýzlýk senfonisini dinlediniz mi hiç?... Hem de kulak kabartarak... Ben çoðu kez dinlerim bu senfoniyi... Önce duygularýmý koyu bir þekilde demlerim, sonra peluþ yataðýma uzanýp kendi pusulamý keþfe çýkarým...

Bazen ibre yanlýþ yola sapsa da, gecenin sonuna doðru, istediðim yere varabiliyor, yanlýþ sokaklardan bir buket yapýp gönül sayfamý doldurabiliyorum...

Bazen de, yangýn yerine dönüyor kalbim, söndürebilene aþk olsun... Senfonide notalar yer deðiþtiriyor, týlsýmlý sesler birbirine karýþýyor, bu sayede dünyanýn en güzel þarkýlarý ortaya çýkýyor...

Yani bazen tuhaf bir þekilde, yalnýzlýk duygusu iþe yarayabiliyor... Yalnýzlýk... Buðulu ve Tuhaf...Ama tamamen gerçek!...