Kaç kere tek boyutlu düþündün ki kendini, kaç kere yaklaþtýn içine, yaklaþtýkça kendini buldun ya da yalnýzlaþtýn iyiden iyiye..Korkuyorsun deðil mi..Hesaplaþmaktan, hem de kendini adlandýrdýðýn o masum,o muazzam ile. Çünkü adý baþka onun. Çok iyi bilmene raðmen, içinden binlerce kere haykýrdýðýn ama o haykýrýþýn her seferinde bir toprak solucaný gibi dipte kalýþýný seyrettin deðil mi.
Ýçinin sefaleti ile baþ baþa kalmak,bugünlerde seni yalýnlaþtýrýyor deðil mi, oysaki ne kadar da çoktun, çoklaþtýkça yok olmadýn mý zaten. Ýþte bu düþüncelerle kendine hakimiyetin zayýfladý,yok oluyordun, yok olmayayým derken iyiden iyiye batmadýn mý dibe, hayatýný dünden kurtarayým derken bugüne asýlý kalmadýn mý?
Baðýrmadýn, çünkü sen bir toprak solucanýsýn.Baðýrsan sesini kendin ve senin gibi dipte kalmýþ bir düzine solucan daha duyacak..
Geceleri gelsin diye beklerken gün ýþýðý, fark etmeden ipin ucunu kaçýrmýþsýn..Oysaki beklerken kaç gün ýþýðý kaçýrmýþsýn; gün ýþýðýyla beraber kaç umut, kaç diriliþ...
Uyanayým derken uyumuþ, uyuyayým derken uyanmýþsýn,uyanýkken bile uyumuþsun.Uyuyuþu bir kaçýþ olarak benimsemiþsin,ne kadar kaçýyorsan o kadar yok oluyorsun.Gözlerini açarsýn,kaç bedenin varsa o kadar acý çekersin,çünkü onlarý çýplak görürsün,tiksinirsin onlardan.Bezgin,çürümüþ bedenler,yürekleri zincirle baðlanmýþ ama bir hayli zorlanmýþ,zorlandýkça kendine kabuk baðlamýþ yürekler.Bu bedenleri atmak istersin,gönlünde yatan bedeni seçersin ama o bedenin sana bir numara büyük geldiðini görürsün.
Onu taþýmanýn seni yoracaðýný bildiðin için biraz daha büyüyeyim istersin.Büyüyene kadar o küçülür.Atarsýn, hatta unutursun bir köþede ..Sen böylesin iþte.
Her þey zor mu gelmeye baþladý,mumunu bile üfleyemiyor musun?Bir nefes verecek gücü toplamak için kendinle savaþýyor musun, sonra da býrakýyor musun kendi kendine sönsün diye..
Kaderini nasýl da býrakýyorsun havanýn eline..
Yalnýzlýk sana mahsus..Yalnýz kal..yalnýzca yalnýz.....