BÝR BAKMIÞIZ SEVDAMIZIN ÞAKALARINA AKLAR DÜÞMÜÞ…
     SONHABAR AÞKLARINA YEL VURMUÞ…

Sonbahar sevdalarýydý hüzün kokan ben sonbaharda aþýk oluyordum. Sonbaharý çok seviyordum sonbaharda aþýk olmayý daha çok seviyordum. Her gece beni bulman için rüyalarýnýn gizemine saklanýyordum. Oysa sen apaçýk hep tam karþýmda duruyordun. Seni görünce nefes almak zorlaþýrdý kalbim kafesinde çýrpýnan bir kuþ gibi pýrpýrdý. Sana uçmak isterdi onun yeri senin ellerindi ama gelemiyordu. Ben bedenim için aþkýmdan vazgeçmek zorunda kalýyordum. Mesafeler olmasa zaman olmasa sen bende vardýn bense gözlerinde
kaybolmalýydým. Sen ve ben diye bir þey yoktu belki bir ruhun parçalanýp dünyaya gelmiþ halleriydik.
Sonbahar geçti çetin kýþlar geldi peþinden. Devrildik durmadan savrulduk diyar diyar. Sana tutsak olmuþ gözlerim. Kaybolmuþum AÞK uðruna yollarda toz oldum kum oldum kül oldum. Sen HEP OL diye ben YOK OLdum.
Zaman diyordun ya her þeye çare diye. Çareydi her þeye aþka bile. Sen haklýydýn en güzel aþk bitendi en güzel sevgili býrakýp giden. Unutmuþtun ya gözlerimi ne anlamý var sözlerimin. Sonbahar aþklarýna yel vurdu çiçeðim nasýl dayansýn buna yüreðim. Bir de bakmýþsýn sevdamýzýn þakaklarýna aklar düþmüþ üzülme kimsesizliðim üzülme sensizliðim.
Kasvetliydi hava biliyordum patlayacaktý birazdan ama o da sabýrla yýlmamý bekliyordu. Ben beklemekten vazgeçtiðimde birden boþalacaktý anlýyordum. O sabýrla ben sabýrla bekliyorduk. Daha sabahýn erken saatiydi ama iþte öyle karanlýktý ki gök sanýrsýn dönüþ vakti. Bu an gelince döneceðim sanýyordun. Bu yüzden ya hep bu havalarda karþýma çýkýyordu. Sert esiyordu rüzgar. Yalpalamadan düz gidemiyordum düþmeden kalkamadýðým gibi. Yalnýzdým üþüyordum korkuyordum o da biliyordu savunmasýz bulmayý bekliyordu.