" Siyah promosyon"... adlý yazýmý okuyanlar varsa hatýrlayacaklardýr...

Ýki arkadaþýmýn; ki, isimlerini sizlerle paylaþmak da hiçbir sakýnca görmüyorum artýk...

Müberra Öztürk ve Dilay öztürk... Sonradan derin bir piþmanlýk duymama sebep verdikleri "siyah saç" sendromuna nihayet, kendimce bir çýkýþ yolu bulup siyah renge ebediyyen "the end" diyebildim... Sonunda...

Saçým þu an nasýl mý?... Dahi eþim sayesinde rengi birkaç ton açýldý ve ben resmen sarýþýn oldum hem de aniden...

Ahh.. ahhh... sevgili kankim Gül'ün söylemlerine zamanýnda kulak verseydim, zavallý saç tellerim bu kadar hýrpalanmaya maruz kalmayacaktý...

Neyse ki, insanlarýn her konuda bir kýrýntý kadar da olsa, umutlarý var... Sonra heyecanlarý, cesaretleri ve çýlgýnlýklarý...

Keþke her umut, saç tonlarý kadar parlak ve ýþýltýlý olsa... Sanýrým ben hiçbir zaman umutlarýmýn rengini soldurmayacaðým..Her daim renkli olacaklar...

Gökkuþaðý gibi... Sizin gibi...