Ýzliyorum kendimi bugünlerde “ Bir zamanlar … ” diye baþlýyorum her söze “ Eskiden ” diyorum . Nedenini biliyorum ; çünkü kalbim orada ...

Güzeldi o günler ; " eski " günler . Aþktan ötesini yaþadýðým , " Bütün " olabilmenin , " bir " olabilmenin tadýna vardýðým günler . Sevdiðimin gözünde sonsuzluðu gördüðüm , biz bir yana , dünya bir yana dediðim günler . Gelecekten korkmadýðým , hayatý tanýmadýðým , insaný bilmediðim , asla deðiþmeyeceðini düþündüðüm , yýldýzlara yakýn olduðum , eteklerim zilli günler .

Son nefesime kadar huzur içinde olacaktým oysa ki . Rüyalardan güzeldi , öyle kalacaktý hayatým . Ýnanmýþtým iki insanýn " bir " olabileceðine , paylaþmanýn , anlamanýn sýnýrsýz olabileceðine , korkunun ve yalanýn içlerine düþmeyeceðine , koca evrende bu sevginin onlara yeteceðine . Benim gerçeðim ,bizim gerçeðimiz bu iþte bu demiþtim .

Bir mucizeden vardýk , hep böyle güvende , ellerimiz saf , gözlerimiz melek kalacaktýk .
Her þey ne kolaydý hayatýmýzda , yoktu böylesi etrafýmýzda . Nasýl oluyordu da insanlar baþaramýyorlardý " bütün " olabilmeyi , " bir" olabilmeyi diyordum . Yaþayamýyorlardý böyle bir güzelliði . Dünya kirliydi evet ama benim ki perilerin masalýydý . Diðerleri de yapabilirlerdi ama yapmýyorlardý . Ve biz seçilmiþtik sanki , sihirli deðnek bize deðmiþti , dünyamýzýn kanatlarýna deðmiþti . Sonsuza dek öyle sürecekti ...

Peri masalýmýz bizim , güzelliðimiz , insanlýðýmýz , uyanmamýþlýðýmýz .

Sonra bir gün hayat ;

" Bir " olmak yok ! dedi kulaðýma . Ýnsan deðil " bir " olabileceðin benim , sadece sen ve ben " bir" iz.
Ama ben oldum , biz olduk dedim . Ýki insan " bir " olduk dedim .

“ Bak sana göstereceklerime iyi bak ! ”dedi .

“ Uyan kýzým , uyan da gör masallar bitmiþ çoktan . ”dedi .

“ Yok öyle bir þey insanoðluna dedi . Yol nedir ? daha bilmezken bu kadar kolay mý sandýnýz beni ? ”

Sordu " bir " olmak bu mu ?

Þaþýrmýþtým hayatýn bana söylediklerine ama pek inanmamýþtým ona . Kendim görmeden inanmayacaktým duyduklarýma . Uyandým , kulemden aþaðý indim , kapýyý açýp baktým .

“ Dýþarý çýk ! ”dedi

Dýþarý çýktým sonra . Daha önce gördüklerinden baþkasýný gördü gözlerim , kulaklarým duyduklarýndan baþkasýný duydu , kalbim arkasýna bakmadan gitti . Giderken , “Bir daha dönemem , hayat doðru söylüyor .” dedi .

Korku gözlerimize , yalan dilimize düþmüþtü . Bir ,ayrýlmýþ iki olmuþtu . Sevgimiz , koca evrene yetmemiþti .

Ýnanmýþtým , inanmýþtým demiþtim defalarca ikimize inanmýþtým . Nafile olmuþtu , kulemiz yýkýlmýþtý .

Yürüyememiþtim de sonrasýnda kollarýmdan tuttu hayat .

“ Yürüyeceksin . ” dedi.

Nefessiz kalmýþtým da

“ Nefes alacaksýn ” dedi .

Kalbim gitti , demiþtim

“ Dönmez ,bekleme . O öyledir , gerçeklerden kaçar . ” dedi .

Masalýmýz , bizim güzel masalýmýz , caným masalýmýz , güzelliðimiz , tek istediðimiz , insanlýðýmýz , derin uykularýmýz bitmiþti .

" Sen benimsin " dedi hayat .

"Zor oldu seni bulmak . Kaçmýþtýn , iyi saklanmýþtýn ama yakaladým iþte seni "

Kaçmakmýþ hayattan , kaçmakmýþ gerçeklerden , kaçmakmýþ yolundan , varoluþundan gelirmiþ insanýn , herkese olurmuþ, korkusundan kaçmakmýþ yalnýzlýðýn , kendinden (derinlerinden , karanlýðýndan ) kaçmakmýþ , en büyük yalanmýþ iki insanýn ; “Bir olmak ” dediði ; olmazmýþ .

Acý ... Öyle büyük acý ki bir daha asla çekemeyeceðimi bildiðim bir acýydý çektiðim ... Anladým hayatýn bana anlattýklarýný . Ýþte o zaman ilk nefesimi aldým içime ve ilk adýmýmý attým bu koca evrene . Doðmaktý yaþadýðým , doðmaktý geceye , doðmaktý bilinmeyene ama doðmaktý . Doðmuþtum ben yine yeniden gözlerimde yaþlarla ...

Kalbim yoktu eksiktim .Kalbim neredesin ? Öyle özledim ki seni . Hiç gelmeyeceksin deðil mi ?

Kalbim hiçbir zaman cevap vermedi .

Yalnýz hayatla "bir" olabilirmiþsin . Sen onun içinde ve o senin içinde . Nefesinin yarýsýný baþkasý için veremeyeceðin ve alamayacaðýn kadar gerçek . Deðiþmiþtim , herþey deðiþmiþti . Tek gerçek ; deðiþimdi .

Hayatla ben " bir " dik " bir " kalacaktýk . Yalan söylemeyecektim bir daha hiç . Kaçmak istesem de kaçamayacaktým . Hayat beni býrakmayacaktý . Bir çift gözde varolamayacaktým bir daha . Gerçek bu olmasaydý dedim . Kabul edemedim . Gerçekle yalaný birbirine yumak ettim . Belki unutur aklým gerçeði dedim . Olmadý aklým gerçeði unutmadý . Gerçek kazandý ben kaybettim ,kalbim kaybetti .

Kabul ediyorum gerçeði ; yalnýzca hayatýn doðru söylediðini . Gerçek bu olmasa imiþ desem de kabul ediyorum hepsini . Yalnýz onunlayým , sadece hayatla " bir " im . Ýki kiþi “ bir ” olmak yokmuþ . Gerçek buymuþ . Hayatta herþey deðiþirmiþ , bu bir döngüymüþ zaman zaman acý , zaman zaman korkuya düþermiþin , gözlerin yine güzeli görürmüþ , yine deðiþirmiþ gördükleri zamanla güzelin gölgesini,çirkinliði de görürmüþsün ...

Yalnýzca teslimiyet yokmuþ bir noktaya , ne tam anlamýyla güzele ne tam anlamýyla acýya . Her þeyin tadý gerekmiþ insana , herþeyi tatmadan olmazmýþ .

Sevgili Hayat ,

Gerçeði biliyorum , gene de diyorum ki ;
Ýki kiþi " bir " olmak , ne kadar da tatlýymýþ .Kalbim yalanlarla gitmiþ , aklým gerçekler de kalmýþ ...