Þu küçük odada sakladýðým o kadar çok aným varki. Bilmem anlatsam herkes bana güler bir o kadarda dalða geçerler herhalde. Nedendir bilemem çoðu zaman kendimle baþbaþa kaldýðýmda içimdeki korkularýn sarpa sardýðýný hissederim. Yüzleþmeye baþladýðým her anda içimdeki binlerce duyðu hep bir aðýzdan ben varým ordayým diyip içimi kemirir ve bir o kadarda beni yalnýz býrakmaz. Ýnsanlarýn hep isteyipte yapamadýðý kimbilir ne kadar çok þeyler vardýr. Ama hayat ve ölüm arasýndaki bu ince çizðide birlikte yaþamanýn verdiði bir hüzünle gidip gelen olanca þeyden sonra yalnýzca kendini anlayýp anlatmak mý gerçek olan acaba. Neyse sözü çok uzatmak her zaman erdemlerin kötüsüdür derler.
Günlerden perþembe idi, havanýnýn karanlýðý camdan yüzüme sýçrayan yaðmur damlalarýyla beraber odanýn yarý kapalý yüzüne ýþýk gelmesin diye öyle sýralý duruyorlardýki her þeyden bezmiþ bir halde yataðýn kenarýnda duran yarý bayðýn gibi uzanmýþ gözlerini tavana diken çýplaklýðýný örten eskimiþ yatak çarþafýný üzerine daha enlemesine çeken kadýnýn somurtkan ifadesi sabahýn ýþýmasýyla beraber daha çok belli oluyordu. Camýn kenarýndaki adama bakarak sigarasýndan bir nebze daha çekti. Yine gideceksin dimi kaç zamandýr böyle sürüp gidiyor. Sen yokken hiçbirþeyden tat alamýyorum. Bu eski köhnemiþ evine ne diye geliyorum bilmiyorum ama, içimi acýtýn herþeye raðmen yinede burdayým. Neden hep susuyorsun seni ilk tanýdýðýmda böyle þeyler yapmazdýn bana. Adamda kadýna bakarak daha fazla hiddetleniyor gibiydi. Evet doðruydu her buluþtuklarýnda bir þeyler olur ve sonra kimse birbirlerini tanýmazdý. Ama neden istedikleri þeylerin hiçbiri olmuyordu. Veya oluyorduda kimsenin bundan haberi yokmuydu. Adam aðzýnýn ucuyla gevelemeye baþladý. Tamam her ne ise sabah oluyor artýk. Sende birazdan çýkarsýn Görüyorsun iþte hayatým darma duman birde sen girersen bu hayata hepten telef oluruz. Herþeyin bittiði güzel an bu iþte. Evet güzel an herkes alacaðýný almýþ oyun son bulmuþtu. Gerçeklerle yüzleþme vakti geldiðinde kimse oralarda yoktu ya iþleri oluyordu yada yapamayacak baþka þeyleri.

Kadýn üzerini giyinmeye koyuldu. Adam hala camýn kenarýndan kadýný seyrediyordu. piþmanlýkla beraber herkesin sorduðu soru burada ne iþimiz var tarzlarýnda basit ama karmýþýk þeyler üzerine düþünüyorlardý. Üzerini giyinen kadýn kapýya doðru yaklaþtý. Adam cebinden çýkardýðý ufak bir kaðýt parçasýný kadýna uzattý. Almamakta direnir gibi yapan kadýn elindeki kaðýtý çantasýnýn içine attý. Buruþmuþ olan kaðýt parçasýnýýn uzun zamandýr saklandýðý belliydi. Herþey bitmiþti camýn buðusunda duran adam kadýna tekrar dönerek bir daha gelme artýk sana verecek param yok diyip arkasýný döndü. Yüzündeki aðlamaklý ifadeyle kadýn adama tekrar baktý. Yapacaðýn buydu ha iþte sana verdiðim deðer diyip cantasýnýn bir köþesine þýkýþtýrdýðý hafif kararmýþ bir kolyeyi adamýn suratýna doðru fýrlattý, ve kapýnýn çarpýlmasýyla kadýn çýkmasý bir oldu. Ýþte hayat herþeyden biraz çalan ve insaný insanlýktan uzaklaþtýrýp insancýk yapan hayat