Ýlk baþlarda olan biteni kavramakta, yaþadýklarýma bir anlam vermekte çok zorlandým. Daha önce hiç bu kadar hýzlý, hesapsýzca bir iliþki içine düþmemiþtim. Duygularýmý ve kendimi anlamakta, davranýþlarýmý ölçmekte, kendimi kontrol etmekte yetersiz kalýyordum. Sanki elbiselerimi bile çýkarmaya zaman bulamadan iskeleden soðuk bir kýþ günü denize atlamýþtým. Atlamaktan çok birisi tarafýndan suya itildiðim duygusuyla boðuþuyordum. Ýçimdeki ses saçma sapan, yeri, yönü belirsiz bir geceye bodoslamadan daldýðýmý, çok geç olmadan, iyice batmadan arkama bile bakmadan uzaklara kaçýp gitmem gerektiðini söylüyordu.
O gecenin üzerinden tam olarak bir hafta bile geçmeden sen artýk her þeye ikimiz adýna kendin karar veriyordun. Akþam yemeðinin kimlerle, nerede yenileceði, ne kadar kalýnacaðý, yemekte ne yenileceði, ertesi gün saat kaçta, hangi plajda denize gireceðimiz benim haberim olmadan planlanmýþ oluyordu. Bana sadece ses çýkarmadan uymak kalýyordu. Ýtirazsýz, her karara evet deyiþimin adý efendilik sayýlýyor ve takdir ediliyordum.
Oysa ben denizden çýkýp atkestanesinin gölgesindeki o kocaman masada saatlerce okey oynamaktan, masa kapmak için saatlerce kocaman bahçeyi kolaçan etmekten hiç hoþlanmýyordum. KÝMENE ve ÇÝPA BAR’da tek bir biraya aptalca fahiþ bir meblaða ödeyip saatlerce dans edenleri izlemekten de hiç keyif almýyordum. Oysa sen benim limanýn ucunda þarap þiþesi elimde oturup, denizin üzerinde oynaþan ýþýklara dalýp gitmeyi, arkadaþlarýmla daldan dala atlayan sohbetleri sevdiðimi bilirdin. Bir kez bile bana katýlmadýn. Sonra da edepsizce bir tavýrla beni sýkýcý ve eðlence özürlü olmakla suçladýn.
KÝMENE BAR’da gecenin bilmem kaçýnda o biçim bir oðlan çýkýyormuþ, hem çalýyor hem de göbek atýyormuþ, aman aman çok eðlenceliymiþ. Göbek atýp, klavye çalan o biçim bir oðlaný senin gibi çok eðlenceli bulmaya mecbur muyum? Atýlan göbeklerin sanki TSEK damgasý var. Herkes için ayný derece eðlendirici olacaðý ta baþýndan garantili…
Bunca zaman sonra bütün ayrýntýlarý tek tek sayýp dökmenin kimseye bir yararý yok.
Daha iliþkinin baþýnda aklýma yatmayan, sonra beni kýrýp dökecek bir þeyler yaþanacaðýný seziyordum. Sen yaþadýklarýmý hazmedemedim, sana ayak uyduramadým, hevesim kursaðýmda kaldý sanýyorsun. Bu düþünceni kendine yüklediðin özel anlamlarla besliyorsun. Dilediðin kadar kendini büyük ikramiye, bulunmaz Hint Kumaþý, eþsiz güzellikteki Zümrüdü Anka kuþu gibi görebilirsin. Þimdi elbette seni kaybettiðim için sabahtan akþama kadar salya sümük aðlamalýyým. Öyle bile olsa yani aðlýyor, kederimden üstümü baþýmý paralýyor olsam sen nasýl mutlu olabilirsin? Baþkalarýnýn mutsuzluðuna neden olan insanlar normalde suçluluk duymazlar mý? Üzdükleri, incitip kýrdýklarý insanlarýn varlýðýndan haberdar olmalarý onlarý da mutsuz etmez mi? Üzgünüm, seni hiç anlamýyorum.
     Yaþanan her iliþkide paylaþýlan ekmekten suya, birlikte geçirilen her dakikanýn kadrini-kýymetini yaratan, hatýrý sayýlacak on binlerce aydýnlýk bakýþ, sýmsýcak gülüþ, içten ve dipdiri sarýlmalar saklýdýr. Anýlar üzerlerindeki son kullanma tarihi geçmiþ teneke konserve kutularý gibi çöpe atýlamazlar. Onlarý cami avlusuna baþkalarýnýn merhametine de terk edip gidemeyiz. Belleðimizin en ýþýksýz yerinde ömrümüzün sonuna kadar yeniden canlanacaklarý günü sabýrla beklerler.
     Küçükken oturduðumuz kasabanýn bize en uzak mahallesinden sýnýf arkadaþým Hamdullah, bana çok sevimli bir köpek yavrusu getirmiþti. Büyüyünce av köpeði olacakmýþ. Þimdi tam olarak anýmsamýyorum ama cinsi için aðzýnda Kupay gibi bir sözcük gevelemiþti. Av köpeklerinin kuþçu olanlarýndanmýþ. Okulun bahçesinde arkadaþlarýma büyük bir hevesle yavru köpeðimi anlatmaya baþlayýnca bana güldüklerini gördüm. Meðer sevimli köpeðimle arkadaþlarýmýn neredeyse hepsi benden daha önce tanýþmýþlar. Hatta birkaç gün ile bir hafta gibi deðiþen sürelerde onlarýn bahçelerine, evlerine de konuk olmuþ. Arkadaþlarýmýn anneleri ve babalarý sevimli misafiri evde görmek istemedikleri için yaygarayý basýnca hayvan alýndýðý sokaða yine geri götürülüp býrakýlmýþ.
Ben arkadaþlarýmdan daha þanslýydým. Eve getirdiðim ilk akþam büyükler önce biraz mýzmýzlandýlar. Onlara içine gözyaþý katýlmýþ, duygu sömürüsü dozu yüksek, inatçý ve ikna edici kararlýlýðýmý sergileyince fazla direnmeden razý oldular. Evin içine hiç girmeyeceði, sadece bahçede besleneceði konusunda da anlaþtýk.
Köpek yavrusu çok sevimli olduðu için birkaç kez diðer çocuklar tarafýndan çalýndý. Kasabamýzda fazla büyük bir yer olmadýðý ve herkes birbirini tanýdýðý için her seferinde kýsa süre sonra bulunup geri getiriliyordu. Hatta çalýndýktan sonra iki kez birkaç gün sonra kendiliðinden geri getirilip býrakýlmýþtý. Zamanla köpek çalýnmaya, biz de onun ortadan kaybolmasýna alýþmaya baþlamýþtýk.
Seyfullah ÇALIÞKAN
Mayýs 2005