Senin gülüþünle þenlendi doða yavrucaðým.
Hani o ilk yaðmuru yaðarda baharýn
þenlenir etraf -rengarenk-
ya da ilk karýný serpiþtirmesi karýn
bembeyaz -saf-

Öyle bir sevinç bürüdü ki içimi
Seni öpmeye kýyamadým küçüðüm,
Kollarýmda sarmalayýp seni,
parýldayan güneþle bir
aydýnlýk sabahlarda seveyim,
o gül yanaklarýný
yýldýzlý gecelerde okþayayým istedim.
Minicik ellerine yer bulamadým avuçlarýmda...
Belkide küçük olan benim ellerimdi
Sýðmadý ellerin.
Sýðdýramadým bir türlü!

Nicedir özledim di seni
Nicedir hasretinle yanardý bu yürek
Nicedir sensizliðin acýsýyla yaþadým
Birden sustun..!
Senin sessizliðinle uykuya büründü doða
Hani
ilk yaprak düþer ya dalýndan
soðuk bir sonbaharda
Çiçekler solarda açmaz bir daha
Kurur canlýya dair ne varsa
Kurudum bende
Kuruyan çiçekle, yeþille, maviyle bir
Susuz kalmýþ bir çýnar gibi
Sevginden yoksun köksüz bir aðaçtým o vakit.
Avuçlarýmda ellerinin sýcak teri kaldý
Islak avuçlarým
ve kollarýmda sýcak nefesin
Öpmeye kýyamadýðým gonca gülüm
Öpmelere doyamadan seni, soldun!
Bu kadar erken mi yitecekti bahar
Onca umut ve baþlamayan yarýnlar
Oysa...
Sana verdiðim nice söz var þimdi yüreðimi
kavuran
ve gözümde bir damla yaþ
akmaya cesareti olmayan
Sen ,
sen varsýn yaþamýmda ak bir adla yaþayan.