Bir otobüs camýnýn, dostluðu kadarsýn þimdi.
Oysa sahipsiz bir bankýn evsahipliðin de, simit parçalarýný bölüþtüðüm kumrumdun. Yalnýzlýktan üþüdüðüm hasret mevsimlerinde girmiþtin, gözlerimin hüzünlü ufuklarýna. Yakýlmýþ gemiler geçerken dost muhabbetlerinde, inadýna gurur ve sonuna kadar piþman olunacak yeminler edilirken, yaralar nefretle açýlýp küfürle kapatýlmaya çalýþýlýrken, titreyen omuzlara takýldý bakýþlarým. Soðuk ve sert esen rüzgara karþý, bu gözlerdeki alevlerle durabilirdi ancak. Cesaretin bayraðý gibi dalganýyordu saçlarýn. Ürktüm biraz , öyle güçlü duruyordun ki orda, kim bilir hangi savaþlarýn yalnýz kahramanýydýn. Kocaman bir yüreðin olmalýydý, kaþlarýndaki öfkeyi dizginliyen.
Bir suskunu, dinleyebilir mi diye sordum gönlüme. Kör tedavilerle, iyileþtirebilir mi yaralarýmý.
Ýstemek hiç hakkým olmamýþtý. Ýstemedim senide, sadece diledim. Düðüm düðüm oldu dilim, dilim dilim dilimlendi göz yaþlarým, sana doðru yöneldikçe. Sen, kitaplarýmdaki o hayali dost muydun. Þiirlerimdeki her haykýrýþta, beni içine gizleyen özne, sen miydin.

Yeniden takýldý karanlýða camdaki aksim. Arada cýlýz ýþýklarý uzak evlerin, terk edip gidiyordu bir bir karanlýðý. Yansýmamýn terkedilmiþ ifadesine bakýnca acýdým birden, yeniden sana açýldý sahipsiz düþünceler kapýsý.

Acýlarýmýzý paylaþmayý kabul edince yüreðin, ne garip laflar dökülmüþtü acýnasý dudaklardan. Çirkin dediler ilkin, sonra içine kapanýk ve suskun. Boydan kaybediyor diyenler mi istersin, asabi diyenler mi.
Oysa dýþýna hiç kapanmayan, güzel kelimesinin sarhoþluðunda, lâl yüreklerine inat dudak aralarý kelime çöplüðü olmuþ, bu insancýklara çok cevabým vardý verecek.
Tek cevap sen oldun. Yabancýsý olduðum bir coðrafya deðildi ruhun. Tanýdýk türkülerin tesellisinde, için; o huzur bulduðum þelale. Ben gülün tomurcuðuna tutulmuþken varsýn baþka gözlere batsýn dikenleri.

Yeniden yanýmdaki boþ koltuða kayýyor gözüm. Bir otobüs yolculuðunun en kedere bulanmýþ hali oturuyor yanýmda, yalnýzlýk…
Muavinin uyku yarasýna bulanmýþ, çatlak gözlerinde yeniden sana yöneliyor güzergâhým.

Sabahsýz gecelerimin, uyku bahçesinde; ayakta durmak için tekrar tekrar yýkadýðýn yüzün.
Islak saçlarýn, göðsümdeki þefkat arayýþý. Bedenim kollarýnýn her sarýþýnda, bir savaþçý ruhuna esir düþüyor; Cesur ve sadýk.
Kapalý gözlerim, burnumla buluyorum cenneti. Bu koku olamaz baþka yerde. Çiçekler boyun büker bu kokuya, boyun büker kibirli yalnýzlýðým. Yüzümde o anda ölebilme arzusu.

Kýrmýzý ýþýklý saati otobüsün, gecenin kör yarýsýný geçtik diyor. Karanlýðýn içinde uykuya düþman gözlerim. Þoförün tavanda savrulan sigara dumanýna, karþýdan gelen arabalarýn ýþýklarý karýþýyor. Sarsýlýyor otobüs, sarsýlýyor en tatlý yerinde biten hatýralar.

Sarsýntýlý günlerimizin, en saðlam duruþunu anýmsýyorum. Resmi aðýzlarýn, yetkili karanlýðýnda, kibrit ýþýðýna yüklediðimiz istikbal umudu. “Her þeye raðmen, seninle olabilmek” düþüyor gözyaþlarýnýn ýslattýðý dudaklarýna, “sus” diyorum sonra, “biz”liðe tapulanmýþ bir sevdada, “sen”liðe yer olmamalý. Emir gitmekse, bütün biletler iki kiþilik bundan sonra.

Yarým saatlik ihtiyaç molasýnýn, kör eden ýþýklarý yanýyor ansýzýn. Yarým saate nasýl sýðdýrýlýr sana olan ihtiyacým, bilmiyorum. Soðuk mola duraðýnda demli bir çay içmek istiyorum yokluðunla. Ben masada yokluðunu beklerken, o hâlâ oturduðum otobüs koltuðunun camýndan, gülümsüyor. Gittikçe deliren umutlarýma…..


laciverTT