Çýkýlan yol aslýnda her zaman tek kiþiliktir.Gidilen istikamette öyle….Hayat neleri beraberinde getirir ya da götürür bilinmez..

Yalnýzlýðýn kollarýnda uyukladýðým bir anda çaldýn kapýlarýmý…Sesin düþten gelen bir haykýrýþtý..Önce seni sakladýn benden,sonra seni sakýndýn senden..Þaþkýndým,girdiðim yeni akým cereyan etmeye baþlamýþtý damarlarýmda…Titremiþti içim,senin dünyan karþýsýnda..Yada kendi dünyam karþýsýnda….Seni sevmeye baþladým,eskisinden pek farklý olmayarak..Sesini sevdim, inceliðini, kýrýlganlýðýný, saydamlýðýný…. Sonra; sonrasý malum…Nedenlerim öyle çoktu ki….


Benim Gibiydin….
Korkak ama bir o kadar cesaretli….
Benim gibiydin,aðlarken gülebilen….
Her yýkýmdan sonra yeniden ayaða kalkabilen…
Benim gibisin….
Ölüme deðecek sevdalara yelken açabilen…..
……………………………………………………………
……………………………………………………………
……………………………………………………………

Son telefonun bir gece yarýsý,uzayan konuþmanýn ardýndan ilk kez;
---Bana benziyorsun,her aþkýn sonunda acý çekiyorsun,benim gibi…”demiþtin.Ýlk kez sende kabul ediyordun sana benzediðimi…Sonra hiçbir þey olmamýþ gibi,kaybolup gittin karanlýkta…sessizce..

Ayak izlerin kayboldu ve sesin sustu…
Doðruydu,sana benziyordum…
Her ayrýlýðýn sonun da AcI ÇeKiYoRDuM…