güneþin sýrtý çok oldu içime dönük,
karanlýklar ne zaman biter diyorum, bitmiyor!
yalnýzlýðým canýmý sýkmýyor eskisi gibi,
sanýrým her þeye alýþýlýr diyenler haklý çýktý..
ne yaþýyorsam gecikmiþliðimin bir öncesi sanki..
az bir oyalansam kaybolup gideceðim.
yitirdiðime aðlamaya fýrsat bulamýyorum,
öyle çoklar ki !
tam karar vermiþken,
yeni bir yýkým...

hayat böyleydi iþte,
düne kadar eksilmiþ ruhum için,
bir kiþiye yetebilecek kadar yer iyi ki ayýrmýþým..

þimdi bu hücrelerime saldýran
koyu benliðim öyle yenilendiki
yeniden doðuyorum her sabaha..

hepsinin nedeni caným ?!