Ustaki Sevgiliye

kýrlangýçlar gidiyordu canýmýn içi
öyle durup dururken bakmýþtým göðe
yoksa nereden bilecektim ki
geçip gittiðini
baharýn
yazýn...

söz verdim diye sana
þemsiyesiz çýkýyorum sokaða
ayaklarýmda ince bantlý terlikler
direnirken hazana
ýslandým tepeden týrnaða...

þiirlere sarýldým eve varýr varmaz
ardý ardýna yüz þiir okudum canýmýn içi
ellisi ilkbaharda yazýlmýþsa
ellisi sonbaharda yazýlmýþtý besbelli...

mevsimlerin hiçbirinde / her nasýlsa
kavuþamamýþtý sanki hiçbir þair sevdiðine
kim bilir belki kavuþmuþtu da / bizim gibi
yetinememiþti bir göz deðmesiyle...

sitem dolu þiirler okudum inanýr mýsýn
kimi vefasýz diyordu
kimi merhametsiz
anlamadým ki canýmýn içi / bir þair
nasýl kýyar / nasýl kýzar sevdiðine...

bir soru takýldý aklýma
okurken aþk þiiri
sence aþk var mýdýr / bizdeki gibi
varsa ömrü kaç yýldýr
ilkel kabilelerde...

ilkel diyorum canýmýn içi
doðadan baþka güç
ayýp yasak tanýmayan
yeþili yatak yastýk yapýp seviþmeyi
bir çeþit ibadet sayan
en ilkel kabilelerde
var mýdýr aþk þiiri
hepsi ayrýlýk üstüne...

belki bizim aþkýmýz
ilkel kabile iþi
her mevsim
her ay
her gün
her gece güzel bize...

söz verdim diye deðil canýmýn içi
baþka türlüsü sana / bana yakýþmaz diye
daldaki son yaprak düþse bile
yazmam ayrýlýk üstüne
madem ki seviyoruz
eylül gelmiþ, bize ne?

bee