Rütin bir akþam üstü...Günün sýkýntýsýný,tüm anlamsýz yoðunluðunu bir kenara býrakýp

radyoyu açýyorum.Radyoda o meþhur bayan vokal icra ediyor sanatýný.Diyor ki:

'gel sen bugünün hakkýný ver;yarýný yarýn düþünsün'

Hayretler içinde kalýyorum o an.Ve daha öncede dinlediðim bu þarkýnýn bu bölümüne

dikkat etmediðim için kýzýyorum kendime.Þarkýcýnýn bu sözü bu kadar rahat

ve kendinden emin söyleyiþide hayretimi kat kat artýrýyor.

Nasýl yani 'gel sen bügünün hakkýný ver'?Duyduðum an beyin dumurlarý yaþadýðým

bu sözde neyin nesi,gayesi nedir,sadece öylesine bir þarký mýdýr

tüm güzellikleri,doðallýklarý,insanlýklarý bir çöp arabasý gibi yutan popülist kültüre

bir armaðan mýdýr,yoksa sanat mý,yani demek istediðim, merak ettiðim biz

bugünün hakkýný 'ye-iç-sýç diyalektiði' doðrultusunda mý verelim?

Bu hayatý yorumlama ve anlama çabamýza bir serseniz, hokkalý bir küfür mü?

Çekilen acýlara,verilen bedellere,emeklere

'amaaaan bu dünyayý sen mi kutaracan be Selo' deyip duyarsýzlaþalým mý?

Bu atlantis misali kalan bu son güzellikleri de kurban mý edelim yalanlara?

Bu söz öyle bir söz ki hem eðitici hem öðretici.BRAVO!

Hak hukuk kalmadý bu dünyada!Çark bir sekilde dönüyorken

bizim belkide bu beyhude çabalarýmýz; yeryüzüne cenneti indireceðiz diyenlerin

bile hayal gücünü zorluyor. O kadar ütopik yani,o kadar...

Gördüðüm,duyduðum,bildiðim en göreceli kavram olan bu hayat;bana kahýr olurken

ona neden cennet olmasýnki.

Yarýnýda yarýn düþünmüyor sanatkar haným.O kadar piþkinki o yarýn;

pat diye geliyor ve sana masa altýndan çomak gösteriyor.Tüm idealleri,güzellikleri,

huzuru,mutluluðu iki parmaðýnýn arasýnda saklýyor.

Anlayacaðýnýz hayat bize iyi kazýk atýyor...