Bu kaçýncý kriz, bu kaçýncý söz. Her seferinde umut etmekten bu sefer tamam demekten gerçekten olacak demekten yorulmuþtum ben. Daha önce de terk etmeyi çok düþünmüþtüm onu. Gidecek bir yerim olsaydý yardým edecek biri belki çok daha önce yapardým bunu. Yok...
Bu kelime kimsenin yaþamýnda benim kadar anlamýný bulmuþ muydu acaba? Yok…
Olsa gider miydim? Býrakabilir miydim onu bir baþýna? Onda bulduðumun bedelimiydi bu ?
Ödemek zorunda olduðum…
O gecekonduda yaþarken farklý olduðumu daha o zamandan bilirken etrafýmda ki her þey canýmý yakarken o adamýn bana hatýrlattýðý Tanrýnýn beni unutmadýðýydý. Kimseden deðer görmeden aþaðýlanarak sürünerek yarý aç yarý tok yaþarken, annenin babanýn anlamýnýn; anne çok dayak baba ona göre daha az dayak sanýrken o adamý okumadýðým kimseden dinlemediðim, yýllar sonra kýzým okumayý söktüðünde duyduðum masallardan birinin kahramanýmý sanmýþtým.Yada dayaktan kendimi kaybettiðim bir gecede korkarak uyandýðýmda o karanlýk pencerede; öyle bir mahallede o izbede olabileceðine inanmadýðým güzellikte ki o kadýnýn gülümsemesinin anlamý bumuydu?
Gel benimle dediðinde gidivermiþtim.
Beni bir kedi yavrusu gibi bir baþýma sokaða býrakabilirdi belki. Býrakmadý…Ev denilen þeyin bizim yaþadýðýmýz fare delikleri dünyanýn ise annemin gündeliðe gittiði içinde gülüþen birbirine caným, kýzým, babacýðým gibi anlamadýðým kelimeler kullanan insanlarýn yaþadýðý yer olduðunu biliyordum hayata dair sadece. Onun hayatýna, tanýmadýðým bilmediðim hayatýna adým attýðýmda nasýlda öncesiz ve sonrasýz hissettim kendimi. Çabuk daðýldý korkularým onun sayesinde. O da zor bir yaþamdan gelmiþti hatta bazen geçmiþlerimizi yarýþtýrýrdýk sanki. Sen zengin bir ailenin kýzý bile sayýlabilirsin bana göre derdi. Yalnýzlýksa sorma, derdi her yerde her yaþamda ayný. Konuþmaktý aramýzda ki en önemli bað. Onun yanýnda güvende hissederdim kendimi. Her ana her ortama yakýþan tavrýný severdim. Beni sevmesini severdim. Saf çocuk hallerime gülmesini beni hiç yoktan kandýrmasýný sonrada kýyamayýp kol kanat germesini severdim. Sokaklarda yetiþmiþti ama sokaða karýþmadan. Kendini koruyarak hayata kafa tutarak isyanla büyümüþtü. Ýyi kalbini koruyarak. Ayaða kalkmýþ direnmiþ insaný hayrete düþüren bir güçle ilerlemeye baþlamýþtý. Yola çýktýðýmýz yerin çok uzaðýnda ve yükseðinde bulmuþtuk kendimizi çok geçmeden. Ardý arkasýna sahip olduðum çocuklarým mutluydu. Onun dünyadaki en iyi baba olduðuna inanmalarý doðaldý. Geçmiþ yaþamlarýmýzda eksikliðini hissettiðimiz her duygunun her ihtiyacýn abartýlý bir karþýlanýþýný yaþýyorlardý.
Bir tek ben biliyordum gerçeði.
Gecelerin artýk daha uzun ve yalnýz olduðunu, baþardýkça kazandýkça diþ bilediði hayatla dalga geçme arzusunu. Oysa hayat sabýrlýydý onun böbürlenmelerine þýmarýklýklarýna pabuç býrakmayacak kadar akýllýydý. Ýçine daldýðý gece aleminin onu nasýl bir baðýmlýlýkla kucakladýðýný bir tek ben görüyordum. Hiç bitmeyecekmiþ gibi gelen çocuklardan gizli tartýþmalarýmýzda neden diyordum neden uyuþturuyorsun kendini? Dayanamadýðýn nedir? Onca acýya, sefalete, yokluða dayanýp; yenip ayaða kalktýktan sonra unutmak istediðin nedir?
Gün be gün uçuruma sürüklendiðimizi, geriye sayýmýn baþladýðýný bu masalda gece yarýsýnýn yaklaþtýðýný onca emeðin hevesin bir balkabaðýyla iki fareye dönüþmesine çok az kaldýðýný göremiyordu ne yazýk ki…
Onu tek edemedim. Çaresizliðimi biliyordum o da biliyordu. Ýnkar etmekten kulaklarýný týkamaktan vazgeçmiþti. Yardým etmemi istiyordu. Söz veriyordu. Her seferinde tutulmayan sözler. Yaþadýðý kriz anlarýnda evin içinde neþeyle koþup oynayan her zaman güvende olduklarýna sanan çocuklar garip ürkek kuþlara benziyorlardý. Korkudan büyümüþ gözlerle
Bana cevap vermem için ne olduðunu onlara da anlatmam için yalvaran gözlerle bakýyorlardý.
O anlarda; çocuklarýn içinde yaþadýðý korkuyu gördüðüm anlarda nerde satýlýyorsa kim satýyorsa gidip almak ona vermek sadece onlar için bu kabusu bitirmek istediðim anlar çok oldu. Sadece bitecek diyordum bitecek. Ama hiç bitmedi…
Sevdiðim güvendiðim tek insanýn gözlerimin önünde hiçe doðru yol almasýný seyretmek çok zordu ama o hiçlikte benle birlikte çocuklarý da kaybetmesine engel olmalýydým. Onu onlarýn hayatýndan çýkarmalýydým. Mümkün olsa bir ben kalabilseydim onunla bu çok daha kolay olurdu. Her þeye raðmen gitmeliydim onu yalnýz býrakmalýydým…Býraktým.