Sevgili’ye...

Sizi tanýmýyorum, siz de beni, ama biliyorum beni sevdiðinizi. Ben de seviyorum sizi ve tabi ki biliyorum sizi sevdiðimi bildiðinizi. Ben her akþamüstü limana bakan o banktayým sizin de bildiðiniz gibi. Biliyorum sizin de her akþamüstü limanýn kayalýklarýna oturmaya geldiðinizi. Çok düþünceli görünüyorsunuz uzaktan, hakikaten öyle mi? Birgün kalkýp gelsem yanýnýza sizi rahatsiz eder mi; ya da siz gelseniz otursanýz yanýma sizin için çok fark eder mi? Aslýnda anlýyorum sizi, kimseye açmak istemiyorsunuz içinizi týpký benim gibi. Söz veriyorum sormayacaðým derdinizi, gelin yanýma oturun yalnýz, benim için bu yeterli. Birgün yanýma gelirseniz eðer sakýn söylemeyin duymak istemiyorum beni sevdiðinizi, ben de söylemeyeceðim sizi sevdiðimi. Adýnýzý da söylemeyin bana ve sormayýn sakýn bana benimkini, ikimizin adý da Sevgili iþte, isimlerin en güzeli. Ve istemiyorum bana sevgilim demenizi, biliyorum çünkü beni sahipleniþinizin aslinda beni kaybediþinizi simgelediðini. Bu akþam yanýma gelmeye pek niyetiniz yok gibi, siz bilirsiniz yarýn da burada bekleyeceðim geliþinizi ve yanýma oturmayý seçtiðiniz gün görebileceðim gözlerinizi. Söz veriyorum size kaçýrmayacaðým gözlerinizden gözlerimi; hem niye kaçýrayým ki, zaten ilk gözlerim sevdi sizi ve sabýrsýzlanýyor gözlerim görmek için sevdiðinin gözlerini. Saklamak istiyorsunuz biliyorum, ama saklayamýyorsunuz ellerinizin heyecandan titrediðini, bir bilseniz neler vermezdim tutmak için þuan telaþlý ellerinizi. Ne olur baðýþlayýn aceleciliðimi, ama çok yordu sizi uzaktan sevmek beni. Ýçimde bir korku var biliyor musunuz Sevgili, beni yakýp kavuruyor hiç yanýma gelmeyeceðiniz ihtimali, kahrolurum eðer birkez olsun göremezsem gözlerinizi. Bu mutluluðu bana çok görmeyeceksiniz deðil mi, hem daha ne kadar kaçýrabilirsiniz ki benden telaþtan titreyen ellerinizi? Size birþey söyleyeceðim Sevgili, ben en az sizin kadar seviyorum sizin hayalinizi. Akþamýn karanlýðý benden alsa da sizi, hayaliniz hiç yalnýz býrakmýyor beni; ama ne olursunuz Sevgili, bir ömür boyu hayalinizle yaþamak zorunda býrakmayýn beni...

Sevgili’yle...

Yine bir akþamüstü genç kýz geldi oturdu her zaman oturduðu banka ve beklemeye baþladý Sevgili’yi. Aradan ne kadar zaman geçtiðinin farkýnda deðildi ki genç adam göründü ve limandaki kayalýklara doðru yöneldi her zaman olduðu gibi. Sahi kaç zamandýr bu böyle sürüp gitmekteydi? Genç kýz düþündü hatýrlayamadý. Acaba genç adam hatýrlýyor muydu? Hatýrlasýn veya hatýrlamasýn ne önemi vardý, ne deðiþecekti ki? Genç kýz tam da ne deðiþecekti ki diye geçirirken aklýndan birþeylerin deðiþtiðini farketti, genç adam ona doðru gelmekteydi. Genç adam oturdu genç kýzýn yanýna, genç kýz kendisine bakan gözlerine baktý genç adamýn ve söz verdiði gibi kaçýrmadý gözlerini Sevgili’nin gözlerinden, gözleri o kadar gözlerindeydi ki Sevgili’nin, genç adamýn ellerindeki telaþý görmedi ya da görmemezlikten geldi. Genç adamýn gözleri maviydi, deniz mavisiydi hatta denizin mavisinden bile güzeldi, genç kýz o güne kadar denizin mavisinden daha güzel bir mavi olabileceðini hiç düþünmemiþti. Genç kýzýn gözleri kahverengiydi, topraðýn rengiydi, Sevgili’nin gözlerinin maviliðinde kana kana serinletti genç kýz toprak gözlerini. Genç kýzýn toprak gözlerine bakmanýn heyecaný daha da titretti genç adamýn ellerini ve tuttu genç adam telaþlý elleriyle genç kýzýn ellerini. Genç kýzýn o ana kadar sakin kalan elleri titredi Sevgili’nin ellerini ellerinde hissedince ve tüm bedeni eþlik etti genç kýzýn ellerindeki titremeye.

Sevgili’ye...

Yine gelecek misiniz Sevgili, beni býrakýp gitmeyeceksiniz deðil mi? Nasýl yaþarým ben artýk görmeden deniz mavisi gözlerinizi. Yarýn yine bekleyeceðim geliþinizi, siz bilirsiniz eðer istemezseniz yanýma gelmeyi, razýyým ben uzaktan da olsa görebilmeye sizi; uzaktan göremesem de bana hayat veren gözlerinizi, en azýndan görebilirim titreyen telaþlý ellerinizi. Eðer birgün gelmeyecek olursanýz Sevgili, gözleriniz kadar güzel olmasa da denizin mavisi, gözleriniz diye seyredeceðim denizi ve teninizin kokusu diye denizin kokusuyla dolduracaðým içimi.

SERAY ANIL