Bitiþler… Baþlangýçlar… Bu iki olgu o kadar iç içe geçmiþtir ki hayatlarýmýzda. Her bitiþ yeni baþlangýçlarý da beraberinde getirir ve her baþlangýcýn içinde ister istemez birþeylerden vazgeçiþ vardýr.

Neler bitti bugüne kadar hayatlarýmýzda? Aþklarýmýz, dostluklarýmýz ve kim bilir daha neler neler... Peki ya baþlayanlar? Yine ayný þeyler deðil miydi onlarda?

Bitiþler zordur; hep bir hüzün, bir burukluk taþýrlar içlerinde ve bir de alev alev yanan bir ateþ... Bitenin güzellikleriyle, mutluluklarýyla beslenen bir ateþ... Sönmesi imkansiz bir ateþ... Zaman zaman korlaþan ama her an parlamaya hazýr olan bir ateþ...

Bitti demek kolaydýr, bitirmek zor, biteni unutmaksa imkansýz. Önce hep bizimledir biten. Sonra yavaþ yavaþ kopar bizden, günlerce çalmaz kapýmýzý. Ama bu kopuþ bizden vazgeçtiði anlamýna gelmez. Bir gün hiç beklemediðimiz bir anda belki güneþli bir bahar sabahýnda, belki de saðnak yaðmurun altýnda çýkýverir karþýmýza kendine ait tüm güzellikler ve mutluluklarla birlikte. Hiçbir þey söylemez, elindeki en güzel anýlarý sönmeye yüz tutmuþ ateþin içine atar sadece, sonra da sessizce kaybolur ortalýktan.

Bu karþýlaþmayý ve onun hayalini silmek kolay deðildir artýk. Korlaþmýþ ateþ alev almýþtýr. Eskisi gibi yanmakta ve yandýkça da bizi çepeçevre sarmalamaktadýr.

Bir süre sonra biten gelmez olur, elinde ateþe atacak birþey kalmamýþtýr artýk; güzel anýlar yanýp bitmis, yüreðimizde külleri kalmýþtýr sadece.

Biten bizi terketse de hayali ara sýra uðrar yanýmýza ve yüreðimizdeki külleri karýþtýrýr. Ýþte o zaman anlarýz ki ateþ hiçbir zaman sonmemiþ ve hiçbir zaman da sönmeyecek. Küllerin altýnda korlar bir ömür yanmaya devam edecek.

Kimbilir belki de bundandýr hayatlarýmýzdaki bitiþler aklýmýza geldiðinde yüreðimizde duyduðumuz ince sýzý... Ve belki yine bu yüzdendir hiçbir baþlangýcýn bitenin boþluðunu dolduramamasý...

SERAY ANIL