Ýçimin kýyýsýna atýlan bu artýklar kimin??kimin,bu zehir zemberek dolu, uzun cümleler??Kýyýmlarýn süre geldiði yürek þehrimde, kim kahraman? kim yenik ayrýlan…..Her gece kýrýk sesimle avuttuðum benliðimin hýçkýrýklarý,ne zaman dinecek….ne zaman bitecek bu sanrýlarým,,,kendi sesime olan bu kinim ne zaman sona erecek.???Ne zaman son bulacak bu cinnet…??hangi sonla bitecek yazgým…

Nice yazgýlarýn yalnýzlýðýna tanýk oldum ben….Nice kaftanlar hazýrladým yalan yanlýþ cümlelerimi örtmeye…Ne anlamý kaldý böyle yaþamanýn??zamanýn altý köþeli tabanýnda atýyorum zarýmý..Neresindeyim bu yaþanmýþlýðýn??kaçýncý duraðýndayým ölümün???Ne zaman çalacak çanlar…Ne zaman son bulacak bu çilekeþlik…

Bir gün sona ereceðim,muhakkak…her devir,yeni bir devir doðururmuþ giderayak…Kapanan tarih sayfalarýndaki kanlý intiharlar kalýr bugüne,ders alýr bir sonraki kuþak…
……deseler de……..zaman hatalarýyla tekerrür eder….Ýdam sehpalarý her daim kurulur…bu yürek kendi fermanýný da duyurur..

Ey ölüm….sona çare umudu…Can çekiþlerimin cümlelere yansýmasý….kayýp giden ezgilerin artýklarý…sana yazýlan belki de, belki de birkaç kelam....
Diner mi gecelerin yalnýzlýðý…
Diner mi ruhumun acýsý…
Geçer mi bu aþk sancýsý
Unutur mu kalbim o adamý…