Bir þeyler söylemek yetmiyor sadece, ayný zamanda bu söylenenlerin olabilirliðini de göstermek gerekiyor. Güzel yada çirkin her yüzün ardýnda biri var ve her birinin iyi yada kötü kendine özgü bir hikayesi var.

Uzun zamandýr, sana dair içimde biriktirdiklerimi yazmam gerekiyordu. Bazen insan yoðun düþüncelere dalar ve nerden baþlasam diye düþünüp durur. Biliyorum kolay olmayacak þekillendirmek cümlelerimi. Kendimi baský altýnda hissedeceðim de aþikar. Ama yazmam gerekiyor. Kendini birde buradan tanýman gerektiði için yazmam gerekiyor. Elimde sihirli bir deðnek olmadýðý gerçek ama belki de bu sayede, kendini baþka bir gözle tanýma fýrsatýn da olacak.

Açýkçasý yanýlmaktan da korkuyorum.

Ama hangi durumda olduðumuzu bilirsek reçetesini bulmak belki daha da kolaylaþýr. Ýþte en acý yönüyle musalla taþýnda yatan bir ölüyü diriltmeye benzeyecek. Belki daha hafif bir tanýmýyla can çekiþen yaralý bir ceylan.

Belki de itiraf etmek gerekirse þizofren aþka çözümler…

Hayatýný bir film þeridi gibi gözlerimin önünden geçirdiðimde, hep zemheri aylarýný yaþamýþ, kalbini ýsýtacak kýþ güneþlerinden baþka bir sýcaklýðý olmamýþ birini canlandýrýyordun.

Haksýzlýklara maruz kaldýðýn günlerde, canýn yandý, gizli gizli aðladýn kimi zaman ama yinede baþ eðmedin hayata. Hepsine kýzgýn ve kýrgýn olduðun gün gibi aþikar. Yaþamadýðýn yýllarýn hýncýný alacaðýn, sorumlusu tutacaðýn kimseyi bulamýyorsun karþýnda. Yanýnda olanlar ise aksine yine hayatýn bütün yükünü omuzlarýna yüklüyorlar. Bütün istediðin birazcýk nefes alabilmek ve sadece bir insan gibi onurunla yaþayabilmek ama onu bile çok görüyorlar.

Seni mutsuz ederek mutlu olanlara, gözünden süzülen bir damla yaþa sevinenlere, Ýçinde köpüren nefret duygusuyla, isyan etmek istediðini biliyorum. Ýçinde yaþadýðýn çevrenin koca bir dað gibi üzerine yýkýldýðýný, aldýðýn nefesin günden güne seni daha da boðduðunu hissediyorum. Gelip giderken bakýlan gözlerin bir hançer gibi yüreðine nasýl iþlediðinin de farkýndayým.

Sana bütün samimiyetimle söylüyorum haklýsýn…

Bu haklýlýk karþýlýðýný bulur mu diyecek olursan ? Umut pýnarlarý var olduðu müddetçe neden mümkün olmasýn.

Kendi baþýna büyü(tül)müþlüðün arasýnda gözünün bir damla yaþýna bile aldýrmadan alýp baþýný giden yýllara karþý hesap sorma vakti bir gün gelecek. O gün, mahþer günü gibi hesap defterini açacaksýn. Kim bilir ne kadar birikmiþ alacaklarýn olacak geçmiþten.

Hayallerini süsleyen yaþanmamýþlýklarýn derin acýsý bir yanda sýzýlarken, söylenen onca sözün kahpe bir kurþun gibi yüreðe iþlemesi ise cabasý.

Gelip giderken yürüdüðün þu kaldýrýmlarda, hangi taþý kaldýrsan dikenlerini bile batýrmayý öðrenememiþ bir yaban gülünün ayak izleri, hayat hikayesi bulunmakta. Bugüne kadarda kimsenin o taþlarý kaldýrýp neyin var deme samimiyetini göstermediðini biliyorum. Gözlerinden bir damla yaþ düþse belki de yaþadýðýn þehir boðulacak. Bazen bir rüzgar olmuþ vuran. Bazen sahte bir gülüþ, bazen de hor gören bir bakýþ ezmiþ körpe yüreðini. Küçük bir tebessümle bile mutlu olabileceðini keþfedememiþler. Beklentilerinin tam tersine, yaþadýðýn bugün farklý olmamýþ evvelki günden. Çabaladýkça içine çeken bataklýða dönüþmüþ hayat. Her sabah yeni bir hayata, yeni bir dünyaya uyanmak için nice umutlar biriktirmiþsin yüreðinin bir köþesinde.

Maalesef kendine sorulmadan kurulan bir dünyanýn hem suçlusu, hem de savcýsý olmuþsun. Umutlar örmüþsün bazen gökyüzüne doðru. Sadece güneþe, tüm sýcaklýðýyla karþýlýk beklemeden gülümsüyor diye, sadece güneþe gülümsemiþ gözlerin.

Ýçinde yýllarýn hýncýyla beslenmiþ bir çocuk. Körpe elleriyle dikenler tutmayý öðrenmiþ, kanayan ellerinin renginden almýþ kýrmýzý bir gül. Katnem kalabalýklarýn arasýnda kendine bir ortak bulamadýðýn bir dünya, umutlarýný hep bir sonraki güne devrederek bu günlere gelmiþ bir yaþam.

Ateþler içinde üþüdüðün olur kimi zaman. Bülbülün feryat sesi bir senin kulaðýna gelir. Kaçýp gitmek istersin, Ýçinde bir çýðlýk durmadan seni çaðýrýr. Adaleti olmayan bu dünyada sen çabaladýkça hayat her defasýnda nankörce arkadan vurur. Köpürür yüreðin, bir nehir coþar içinde. Sevdalanmak istersin, sevdaný haykýrmak istersin. Ama hem ayýptýr, hem de kolay deðildir yaþadýðýn ortamdan sýyrýlarak sevdaný haykýrmak. Þimdi savaþmak istesen. Ne kadar bastýrmak istesen de hayatýn omuzlarýna, hayat dün gibi karþýnda durur.

Kýrk atlýdýr, Kýrk haramidir her kes ganimetten payýna düþeni almaya çalýþan. Kör bir yýlan gibi sokmak için zaman kollar çevrende bazý eþ, dost, akrabalar. Kimi oh çeker, kimi tüh yazýk, bir iç çýðlýk yankýlanýr kulaklarýnda. Yaþadýðýn her güne, geçirdiðin her bir geceye lanet edersin.

Hangi tarafýndan tutsan hayatýn bir pamuk ipliði gibi elinde kalýr. Kime anlatsan yaþadýklarýný eski bir masaldan alýntý sanýr. Keþke býrakabilsen de içindekileri, bir þarký eþliðinde rüzgarda kanat çýrpsa düþlerin. Ama yine de korkma, yýlma þimdilik bir atlý karýnca gibi dönse de umutlarýn.

Aslýnda hayat yalnýzca sana adil davranmýyor deðil, týpký senin gibi bende katlanýyorum karanlýðý bitmeyen aydýnlýða. Kaybetti dedirtmemelisin, içindeki tükenmiþliði bu güne kadar sakladýðýn gibi yalancý gülüþlerin ardýna gizlemeye devam etmelisin. Býrak taþtan sansýnlar kumdan ördüðün kalelerini. Sen yinede firari olmak için taze tut umutlarýný.

Zaman zaman sana ait olmayan düþlerde þekillendirmeye kalkarlar yaþamýný. Bilmediðin senaryolarda geçer adýn. Sormak gelir içinden büyük bir öfkeyle, hayat ben sana ne yaptým. Neden yükledin bunca yükü omuzlarýma, hangi suçun bedeli ödettiðin. Ýçten bir gülümseme ile baba bile demeyi çok gördün. Cici kýzý, nazlý kýzý olamadým babamýn, içimdeki öfke sevgimi bastýrdý. Babamýn yokluðumuydu kýzdýðým, yoksa hayat, þartlar, bir türlü yüzüme gülmeyen kader miydi? Her nereye gitsem babasýzlýðýmý bir yük gibi sýrtýmda taþýyordum. Hep Ýmreniyordum mutlu aile tablolarýna.

Yaþýtlarýmýn oyun oynadýklarý çaðlarda, fabrikalarda vardiya saatlerinde çalýþmayý öðrenen bir çocuktum. Ellerimi kestiðinde makineler, caným yandýðýnda annem diyemedim. Bir babam olmadýðý için baðýramadým doyasýya, ekmek parasýydý yaþam. Sevginin tek baþýna karýn doyurmadýðýný öðretiyordu hayat. Savunmasýzlýðýmla çocuktum hayatýn acýmasýz kollarýnda. Aðýr mý geliyordu taþýdýðým bu yürek? Nedir benden istedikleri, ruhum mu yoksa yalnýzca bir beden miydi arzuladýklarý?

Ruhsuz soðuk fikirlerini paylaþmamam, baþ eðmeyiþim miydi onlara? Yoksa bana önerdikleri çirkin teklifleri elimin tersiyle reddetmem miydi kýzdýklarý?

Varsýn bundan sonra ne denirse densin. Ne söylenirse söylensin. Umurumda deðil. Ömrümün en güzel çaðlarýný sana teslim ettim hayat; artýk çek elini üzerimden. Artýk görelim bitsin hesabýmýzý. Sen alacaðýný aldýn þimdi sýra bende. Bana hesap ver hayat. Bana hesap ver diye haykýrma zamaný.

Ýþte hayatýnýn diðer bir yanýnda hasret, bir yanýnda özlem. Aþka kapatýlmýþ bir yürek. Hep sonraya, sonraya diyerek ertelenmiþ bir yaþam.

Söyle kim tutar ellerini, kim okþar saçlarýný…

Ya hayallerin baþlarsa hesap sormalara, ne cevap vereceksin. Bunca yýldýr sýrdaþýn sarýldýðýn yastýk, yorgan onlar mý konuþacak? Adýný söyleyemediðin, düþlerindeki beyaz atlý prens mi canlanacak? Masallar keþke gerçek olsa…

Biri tutsa ellerinden, bütün geçmiþi silse bir kalemde. Avuçlasa yüreðini yinemi hayýr diyeceksin? Ya seni senden daha iyi tanýyan biri çýksa. Gözlerin ele verse seni, sesindeki titreyiþ, bedenindeki sýcaklýk. Hangi birini susturmayý baþaracaksýn. Söylesene ne kadar erteleyebilirsin aþký?

Kimsenin, içindeki kendine has güzelliklerini göremediðini düþünürsün. Bazý günler gözyaþlarýna boðulursun. Bütün hayatýn alt üst edilmiþ ve kendini bir hiç yerine koyarak, bir iþe yaramadýðýný düþünürsün. Oysa sen yüreðini ne kara, nede borana teslim eden bir dað çiçeðisin. Nice koca çýnarlar devrildi yerlere, nice kayýplar verdik, nice sürgünler yaþadýk.

Her þey yaþandý acýsýyla tatlýsýyla, kolay olmayacak ama býrak artýk yaþananlar geride kalsýn. Sana yazýlan bu satýrlarý okurken, belki birkaç damla yaþ düþecek gözlerinden. Seni üzmek için deðil sözlerim. Ama artýk çevrene bakma zamaný geldi. Dün kuru bir aðaç bu gün nasýlda yeþile büründü. Þimdi ise sýra gönlüne gelmesinde baharýn.

Satranç oyunu gibidir bazen hayat, kimi zaman piyon olursun. Kimi zaman kale, belki vezir. Ama hayatý her zaman kontrol etmek mümkün olmuyor. Her zaman gülmüyor kader. Taþlarý, oyunu belirleyenler var. Kader dediðimiz o yüce güç, bu gün burada olmamýzý buyurmuþtur.

Þunu bilmelisin ki; hayat bazen þarkýlara benzer, bazen acýklý, bazen neþeli, ama hepsi beraberce güzel. Her aný yaþanmaya deðer. Dertler katran karasý, kurþun gibi aðýr ama söylesene acýlar olmasaydý nasýl bilecektik mutluluðu. Hasta olmasak saðlýðý. Bir temmuz ortasýnda susuzluðu… Ýþte hayat iyisiyle doðrusuyla ve yanlýþýyla güzel. Hayat mevsim gibidir. Farzet ki þimdi zemheridesin. Hiçbir mevsim ömür boyu sürmez. Önemli olan içinde bulunduðumuz aný deðerlendirmektir.

Uzun bir yürüyüþ bu sabretmelisin. Dayanmasý zor biliyorum ve daha ne kadar dediðini de duyuyorum. Tahammülü zor ama sabretmelisin. Vakti geldiðinde toprakta çözülür. Tohumlarda yeþerir.

Ben kaç defa gittim kendi mezarýma. Ne kalabalýktý cenaze törenim, tanýyan tanýmayan, seven sevmeyen her kes gelmiþti. Tabutumu taþýmak için sýraya giriyordu omuzlar. Sen hiç kendi cenazeni gördün mü ? Þimdi sakýn bana bir daha ölüyorum deme.

Eðer hala aðlýyorsan sus. Neden aðlýyorsun. Aðlayacaðýna elini uzat.

Þimdi yüreðine bir yer bulma zamaný, Her þey aþkla doðar, çiçek doðaya aþýktýr. Su vadiye, sevmeyi öðrenmelisin. Sevmeyi dene. Bak nasýlda deðiþecek her þey. Aþkta insanlýk için. Her zerresine kadar hükmediyor insanýn. Gönül ferman dinlemez, vurulur bazen. Aþk ruhumuzda hayat bulmalý. Ruhunda yaþamayý öðrenmelisin.

Her doðuþ bir ýzdýrap, fedakarlýk ve yeniden varoluþtur. Sevmek karþýlýksýz vermek demektir. Daðý deldirende, yanýp kül edende aþktýr. Biliyorum her gönül bundan nasibini alamaz. Her gören göz göremez. Kimi gurura kaptýrýr, kimi kibire, kimi kine kaptýrýr. Sende gönlünü aþka kaptýr.

Ama unutma aþký bulan her þeyi bulmuþ demektir. Kim bilir bir vakitsiz ay ýþýðýnda sende buluþursun.