Sýra dýþý bir günün kýzýl vedasýnda, sana hasret bir köþenin þarap kokusunda yazýyorum kendimi sana. Bir bakýþýnla beni satýrlara daðýttýðýn gün gibi satýrlardayým hala, paramparça. Oysa gülüþün kokuyor geçen mevsimler ve sen hala bir çeliþkisin anýlarda. Cevabýna hasret sorular gibi, tamamlanmayý bekleyen dizeler gibiyim aþkýnýn yýkýntýlarýnda.

     Aslýnda kafiyesiz duygularýmýn rast gele diziliþiydi sana duyulan bu hasret ve yoksa baþý baðlý bir kaderin kaçamak gerçekleri miydim sende? Kim bilir diyeceðim ama kimse bilmiyor iþte. Beni satýrlara daðýtýp gittiðinden beri kelimelerden ibaretim zaten. Kelimelerse kuralsýz, týpký sana olan duygularým gibi. Asi desem yüceltmiþ mi olurum?Dengesiz desem çok mu aþaðýlarým kendimi? Bir þiir miyim yada bir öykümü bu yazýlanlar, yazýlýp ta yollanmayan bu mektuplar?Her kelimesi bir ben olan bu karalama...

     Biliyorum. Her zaman ki sýradan bir günün hasretine gebe köþelerinde oturuyor olacaðým yine ve þarapsýzda olsa kendimi izliyor olacaðým yazýp ta yollayamadýðým bu satýrlarda.Ve yine sýradan bir kalemin ismini yalanlayan ömrü kadar olacak çýðlýklarým.