Þuç bende deðildi… Ýnanýn ne baþlamasýný ne de böyle bitmesini istemedim… Her þey kontrolüm dýþýnda geliþti ve birden benliðimin kilitlendiðini yaþadým, sonra olanlar oldu… Suçum neydi? Neden ýþýltýlarla gösterdiðin karanlýðýna çektin?

Parayla deðil sýrayla demiþtim bir þiirimde: þimdi yine ayný duygudayým… Onunla, bana yaþattýklarýný paylaþýyorsun ve inan ki sonuç farklý olmayacak…Bulduðuna deðil kaybettiðine üzüleceksin…

Seni yüreðimdeki mezara gömdüm…

Sýrýlsýklamým, üþüyorum korkuyorum anla artýk
Yaðmur ormanlarýna endeksli yüreðim
Ýnsanca sevgiyi sende yaþadý ama
Yok artýk, kalmadý ýþýðýn
Karanlýktayým, anla…

Sana hep yol göstermedim mi?
‘Göstermedin’ de!
Hadi, yalanlarýný bir kez daha kus…
Yeniden, karanlýðýmda boð beni…
Bulabilirsen bir daha karþýnda
Oyunlarýna kurban et…
Kurþunla hadi!

Suç sende deðil
Suç onda da deðil…
O seni kölesi olarak görüyor ise
Kaderini suçluyorum…
Kendimi kahrediyorum bil bunu…

Psikolojisi bozuk sevgimdin
Þansým meleðimdin
Korkum olduðuna hala inanamýyorum
Ama artýk öldün…

Seni yüreðimdeki mezara gömdüm
Sen de öyle yap
Göm beni anýlarýnýn mabedine
Her yýlýn 10 Mart’ýnda
Bir buket çiçek alýp
Haydarpaþa’ya karþý denize at
Hisseder iç çekerim belki

Belki de Sultanbeyli’ye doðru haykýrýrým
‘Kahrol varoþ’…
Kahrol kader…
Kahrol nankörlük…