Ölüm kadar aydýnlýk, ayrýlýk kadar karanlýk bir ben býraktýn arkanda.Sebep ey sevgili…

Ben ki aþkýna köle olmuþ zincir tutmamýþým, sevmiþim ama kendimi kaybetmemiþim. Þimdi yok olur mu sanýyorsun varlýðým, intihar süsü verilmiþ bir cinayet gibiyken ayrýlýðýn. Ben ki yüzleþmiþim sýrtýma mýhladýðýn ayrýlýðýnla, sen ki suçunla baþ edemez, kandýrýrken kendini…

Aðlamýyor,düþünmüyorum piþmanlýðýmý.Bir sebep aradým içimde ayrýlýða neden, buldum mu sandýn yoksa kendimi kandýrýr mý sandýn sende beni. Ýntihar süsü verilmiþ bir ceset gibi kala kalmýþtým ortada.Uyuþmuþ, takýlmýþ bir varlýktým aþkýna… Nedenler aradým eylemlerimde, kendimden utandým. Sýrf sen haklý çýk diye… Ölen ben öldüren sen iken intihar etmiþ gibi inandýrdým kendimi aþka. Sen mutlu ol sen düþünme diye… Yüzleþme içindeki þeytanýn sen tarafýyla, düþünme yaptýklarýný kahrolma diye… Hýh… Saçma bir aþkýn mazoþist bir ruhuydum sen gittiðinde.

Sen doluydu geride býraktýðým dünler, ben doluyum seni düþündüðüm günler.Lanet olsun, kýsýr bir döngünün en güzel gerçeðiydin sen. Þimdiyse sen… Düþlerim kadar derin varlýðým kadar siliksin .Yoksun dünyamda var olduðun kadar.Düþlerim tükenir artýk seni düþünürken, duygularým akan kanarlým gibi ruhumdan sýyrýlýrken.Dönüp arkana bakmaz iken…