Ve son cümle,son ipucu aþkýna...


Gökyüzü, bulutlarý üstüne çekip uykulara daldýðý vakitte,aklý baþýnda adamlarýn düþünmeyeceði her ne varsa gelir aklýna bazýlarýnýn.Göze uyku denen sýradanlýðý sokmaz düþünceler.Her aný beraber yaþadýðýn insanýn yanýnda olduðunu bile bile onu derinden sorgulamak istersin.Ne yaptýðýndan haberi olmadan, zamanýn akreple yelkovan kovalamacasý saatleri bir bir attýrýr.

Gökyüzü tekrar güneþi koynuna aldýðýnda ya sarýlmýþsýndýr yanýndakine yada yandaki kanepe senin aðýrlýðýný taþýmak zorunda kalýr.Uyandýðýnda, çoðu zaman olanlardan habersiz yaþamak denen-çoðu zaman senin katýlmadýðýn-olaðan hadiselerin içine býrakmýþtýr bile kendini.Umursamaz senin çatýk kaþlarýný.Sadece, yine senin saçmaladýðýna emindir.Sen hep saçmalarsýn çünkü.Onun dünyasýnda,mantýk sadece yazýlý kurallardan ibarettir.O, yüzyýllýk gelenekleri alýr ardýna, koþmak ister gibi gider yaný baþýndan.Oysa ortalama 8 saat önce nefesini ensende hissetmiþsindir.8 saat önce sorgulamýþsýndýr her þeyi.Çoðu zaman,her þeyden öylesine güzellikler çýkartmýþsýndýr ki,sabah olduðunda her þeyi unutmaya hazýrsýndýr.Sadece bir tek masum gülümseme beklersin.Gelmez,çünkü ,onun caný hep bir þeylere sýkkýndýr.

Canýn acýyordur.Onu seviyorsundur, bundan kimsenin þüphesi yoktur.Bilhassa onun.Ama sen sabahlar olduðunda baþka þeyler beklersin.Bazen ilk günler gelir aklýna.Ne kadar deðiþti diye hayýflanmak yegane alýþkanlýðýn olduðundan,ilk günlerini olduðu yerde býrakmak daha anlamlýdýr.Ne yapacaksýn eski,güzel günleri anýp?Geri mi getirebileceksin?Denemedin mi sanki defalarca?Ne oldu ki sonunda?Her defasýnda daha fazla kapris,daha fazla inatçýlýk.Hep kaybettin dimi?

Açtýðýn her yeni sayfayý biraz daha siyaha boyadý.Unuttum kýrgýnlýklarý dediðin her akþamda daha fazla kýrdý seni.O,sana daha az düþünmeni,daha az kafaný yormaný söyledikçe sen daha fazla sorguladýn ondaki seni.Hiç olmazsa beþ dakikasýný ayýrmýyor mu sizi düþünmek için?Çok mu garanti beraber yaþlanýp, beraber toprak altýna gireceðiniz?

Aþk...

Tek kelime...Eþ anlamlýlarý öylesine çok ki...Bazen ölüm,bazen aldýðýn ilk nefes.Nerden bakýp anlayacaksýn neyi görmek istediðini?Seni mahvedip yüz üstü býraktýðý sabaha karþýlara mý?Arkaný döndüðünde onu bulamadýðýn ortamlara mý?Dokunmak istediðinde cinsellik bu kadar mý önemli dediði yatak kavgalarýnda mý?Yoksa seni sevdiðini söylediðinde mi?

Bilemeyeceksin.Tam buldum tüm sorularýn cevabýný dediðin vakitte “Ben mi ilgileneceðim tüm evin iþiyle?” gibi anlamsýz bir cümleyle sarsýlacaksýn.Oysa mutfaktaki üç tane tabakla,toplanmayý bekleyen yatak onun için daha önemli konular olacak.Sen daha fazla yýkýlacaksýn.Daha fazla sorgulayacaksýn:Niçin halen devam ettirdiðini?Cevabýn olmayacak.Evi en son sen terk edeceksin.

Onun tek istediði þey ne diye soracaksýn sonralarda kendine.Hani o istediði þeyi bir bulsan çözülecek bütün hadise.Eriyecek bütün buzlar.Kaybettiðinizi sandýðýn tüm anlarýn telafisi yapýlmýþ olacak.Ama ne mümkün ki neyi istediðini bilmek!Belki de benim diyeceksin bütün sorun.Ben artýk onun için sadece bir alýþkanlýðým.Sadece yanýndan ayrýlmayan,onu daima sýkan ve kýsýtlayan insan.Peki ya niye söyleyemiyor benden býktýðýný?Niçin bir baþka tene sarýlmak istediðini haykýrmýyor?O an için bu sorulardan baþkasý geçmeyecek zihninden.Belki de diyeceksin keyfi yoktur bu aralar.Mevsim bahara dönüyor ya,belki ondandýr siniri,kýrýcýlýðý.Ama kaç mevsim kendini baharlara býraktý,bunu hiç mi hesabýna katmayacaksýn?

Ayrýlýk...

Nedir sence sebepler?Yukarýda,adeta nefes almadan sýrladýklarýn sebep sayýlýr mý?Ne yani bunca ufak tefek þey için mi bitireceksin güzelim aþkýný.Yoksa korkuyor musun onsuzluktan?Belli ki korkuyorsun.Onun baþka kollarda salýndýðýný düþünmek,þimdiden mezarlýktan yer ýsmarlamaya benziyor.Kesin fazla yaþamam,ölürüm diyorsun.Koskoca dünyayý cebine sýðdýrýveriyorsun.Elinden geleni ardýna koymayacaðýna yeminler ediyorsun;bir yandan hiçbirisini tutamayacaðýný bile bile.

Onsuz olmak yaþamamak demek senin için.Nefes bile alamýyorsun bunlarý düþündükçe.Baþlýyor iþte panik ataðýn ilk iþaretleri.Gözüne uykular haram geliyor.Her ne olursa olsun düzelmeli,kopmamalýyýz diyorsun yüreðinde baðýra baðýra.Yaþanmýþ onca aný varken,yaþanmamalý ayrýlýk.Peki ya bu sefer ne yapmalýsýn aranýzý tekrar düzeltmek için.Oysa sevgini göstermek gayretiyle aklýna gelen her þeyi yaptýn.Söyleyeceðin “Unutalým yaþananlarý.Biz birbirimize aidiz!” cümleleri kurtaracak mý aþkýný?Nice yaþananlar sende hiç yaþanmamýþ kabul edilirken, o yine de dönüp “Olmayacak,yürümeyecek.” demeyeceðine emin misin?

Anlamýyor seni deðil mi?Ne istediðini bilemiyor.Ufacýk bir gülüþü için dünyalara sýðamayacaðýný,elinden yapýlacak bir fincan kahve için tüm sofralarý reddeceðini bilemiyor.Unutmak zor geliyor ona.Aslýnda çoðu zaman senin aklýndan bunlar geçerken,o yeni kýyafetler düþünüyor,almak isteyip de alamadýðý allýkla rimelin ne kadar güzel olduklarýný hayal ediyor.Koçum o senin dünyanda yaþamýyor!O baþka bir yerden.Adýný henüz bilmiyorsun ama inan bana o buralardan deðil.Baþka diyarlardan gelmiþ yaný baþýna.Uyuduðuna aldanma sen.Emin ol yarýn sabah seni nasýl sýkabilirim diye aklýndan geçiriyor.Fýtratý bu,böyle yaratýlmýþ.Anlayamazsýn,çözemezsin.Tek yapabileceðin kabullenebilmek.Onu da baþarabilirsen.

Umut...

Kaldý mý bir parça olsun?Yarýnda kullanabileceðin bir kýsým, yüreðinde ya da nerde saklýyorsan oralarda var mý?Zannetme.Adam gibi cevap ver.Eminim vardýr.Seviyorsun yahu!Kabul et artýk.Hem de delicesine bir sevgi bu deðil mi?Ne yaparsa yapsýn affetmelere doyamýyorsun.Yine gülümseyip, içini gül bahçelerine çevireceði zamanlarý hayal ediyorsun.Aklýnda bunlardan baþka ne var ki?Tamamen bir sarhoþluk hali bu sendeki.Ayýlman için bir ömür gerekiyor ya da onun sensizliði seçmesi.Sen bunlardan biri muhakkak olmasý gerekse birinciyi seçmekten taraftarsýn;hepimiz adýmýz gibi biliyoruz bunu.

Sen,aþk,sevgi,baðlýlýk,mutluluk,huzur hep onun içinde saklý kalmýþsýnýz.Bizim bunlarý çýkarmaya ne yetkimiz var,ne de gücümüz.Sadece aklýndan geçenleri okumakla yükümlüyüz.Elimizden gelen bu.Düþündüklerine,yaþadýklarýna ya da toptan söylersek acýlarýna tek çözüm bulabilecek bir tek içinde ondan önce yaþattýðýn sen.Çýkar içinden geçmiþ günleri.O,olmadan önce kimdin sen?Bul,düþün!Neyin eksikti ki þimdi bu kadar yalnýz ve huzursuzsun.Senden çok þeyler alýp gitmesine izin verme.Sonuçta bir gün gelirde onsuz yaþamak zorunda kalýrsan,çok acýrýz haline.Bitersin,mahvolursun.Ýnan bize,biliyoruz böyle olacaðýný.Kýzma bize.Ümit yok,çýkýþ yolu yok demiyoruz.Çok seviyorsan,biraz da sevilmeyi bekle.Ýlla ki dünyayý onun etrafýnda döndürmene gerek yok.Sende emaneten bir can taþýyorsun.Bu dünyada neler yaptýn dendiðinde,sadece onda saklý kaldým deme.Onda saklý kalma.Elbette sevgin emek isteyecek,kavgalar muhakkak olacak.Ama ne olursun biraz da býrak o seni düþündün;sizi düþünsün.

Biz vazifemizi yaptýk.Sýrada bunlarý anlatacaðýmýz milyonlarca aþýk var.Þimdi gidiyoruz.Anlattýklarýmýzý iyice düþün.Sakýn kinlenip,öfke haline bürünme.Sadece biraz daha fazla bak kendine aynada.Onu kendine saklarken,sen onda kaybolma.Sev,koru,hatta onsuz yattýðýnda uykularýn kaçsýn ama ne olursun býrak ta biraz o seni arzulasýn,senin geldiðin yollara bakakalsýn.

Ve son cümle,son ipucu aþkýna...

Usulca sarýlýp uyumanýn keyfini yaþamak için, geçilmesi gereken çok yol,verilmesi gereken çok söz vardýr...

Hoþça kal...


Baha Oktav
12/10/2005_Ýzmir