Tek hissettiðim minicik yüreðin isyan atýþlarýydý.

Arada anlamaya çalýþan kýrpma nöbetleri sadece hüznün kuruttuðu gözlerinde, derin iç geçirme sarsýntýlarý yapýlanmayý henüz tamamlayamamýþ bedeninde, ruhu çoktan çökmüþtü bile..

Toparlanmalýyým
yapmam gereken uzaklaþtýrmak yavruyucaðý, hýzla çýkýyorum ölümün soðuk havasýný duymasýn daha fazla yüreðinde.

Ne kadar uzaklaþtýrabilirim bilemiyorum.

Duygularým mý dondu yoksa bu minik yüreðin devliðinden mi utandým, bilmiyorum, AÐLAYAMADIM.

Merak ediyorsunuz tabi hikayeyi, offf öyle zor ki anlatmak.

Hayatýn oradan oraya savurduðu çaresizlik rüzgarlarýna kapýlmýþ, taþý topraðý altýn sanýlan yedi tepeli þehrin yedi diþli canavarýna yem olmuþ bir aile,

Rasim çok sevmiþti Sultaný ,verememiþti baþlýk parasýný alýp kaçmýþtý Sultanýný Ýstanbula; bir sitede hizmetli olmuþtu, kocamandý mutluluklarý o küçücük rutubetli yuvalarýnda..

Hayatýn vurduðu her darbede nasýrlaþsa da bedenleri, yeþermiþ umutlarý doðacak yavrularýyla, her gün biraz daha çiðnendikçe canavarýn diþlerinde soluklanýr olmuþtu Rasim sahilde bir meyhanede. Bir iki derken tutsaðý oluvermiþti alkolün. Zavallý Sultan arasa da çýkýþ yollarý eli kolu baðlanmýþtý Umutun doðuþuyla.

Ýþe vermiþti kendini, sitede temizlik iþlerine gider o yanýk sesiyle içindeki tüm nefreti güzel türküleriyle haykýrýrdý. Akþam olduðunda gün batýmýyla birlikte onun da dünyasý kararýrdý, Rasim gelecek ve yine olmadýk bir sebeple atacak günlük dayaðýný yine.

Umut büyüdükçe sultanýn umutlarý da büyüyordu.Tek yaþam sevinci Umuttu, çünkü çalýþtýðý emeðinin karþýlýðýný Umutun geleceði için biriktiriyor, güzel yarýnlarý düþlüyordu.

Bir pazar sabahý birikmiþ parasýný istedi Rasim;vermedi tabi Sultan. Rasim hýzla fýrladý evden;yine içti ve yine sarhoþ döndü ve yapýþtý boðazýna Sultanýn; direnince de tekme tokat giriþti. Zavallý Umut masanýn altýnda motif aralarýndan izliyordu olaný biteni;yabancý deðildi bu sahnelere ama bu kez çýkan seslerden korkar olmuþtu sýmsýký sarýldý bebeðine ve;"korkma bir þey olmaz" dedi korkmamasý gerektiðini telkin ediyordu, aslýnda kendineydi bu telkin. Sessizce , "yapma Baba" diyordu sesinin duyulmasýndan korkarak ve
annesinin yediði her darbe yüreðine iniyor daha bir sýký sarýlýyordu bebeðine.

Usulca uzattý baþýný, hani annesi anlatmýþtý ya o her þeyi yaradaný "ne olur kurtar Annemi, bak sana bebeðimi vereceðim" fýrlattý bebeðini havaya bir kaç parende attý bebek ve çakýldý yere, ayný anda bir ses daha duydu, bir Annesine bir bebeðine baktý,sýktý yumruklarýný öylece kalakaldý;AÐLAYAMADI..

iþte Umutu bulduðumda bu haldeydi ve hikayesi de bu kadar kýsaydý..

Uyuyor þimdi, eminim ki uyanmaktan korkuyor. Uyandýðýnda yaþadýklarýný yok edebileceðim bir sihirim olabilseydi keþke..


F_Y

09/OCAK/2005