ï¿½zEdebiyat - ayï¿½e izci - Doï¿½mamï¿½ï¿½ Oï¿½luma Hoï¿½ï¿½akal...

Ýnsanýn bedeninde bir can taþýdýðýný öðrendiði an en güzel kesit yaþamda.. Evet çok mutluydum, karnýmda bir cana ev sahipliði yapýyordum, ruhumla, kalbimle ve bedenimle. Dünyanýn en güçlü insaný bendim, önemli bir görev üstlenmiþtim , cana can vermeye çalýþýyordum. Dünya tos pembeydi çünkü yalnýz deðildim artýk, iliklerime kadar var olan bir can vardý içimde, beni seven bana güvenen bir can. Tüm dünyaya koþulsuz sevmenin ne demek olduðunu gösterecektim, beklentisiz sadece var olmasýndan dolayý sevecektim onu. Koklayacaktým her gece içime çekecektim kokusunu ve gözlerine bakýp seni çok seviyorum yavrum diyecektim.
Birgün onu artýk oðlum diye seveceðimi öðrendim. Aslýnda ben hep bir kýzým olacaðýný düþlemiþtim. Ama ‘oðlum’demek ne güzeldi, bu fikri o kadar çok benimsemiþtimki bir anda.
Hep kusuyordum , yemekler benim için hiçbir anlam ifade etmiyordu, tam dört ay her gün kustum. Buda güzeldi , kendimi önemli bir iþin cefasýný çeker gibi hissediyordum. Ben önemliydim ve yaþamda daha güzel bir amaç için vardým, oðluma yoldaþ olmak için o benim canýmdý, ne güzel beni anlayacak, özümden bir can geliyordu. Eminim beni çok sevecekti ve yaþamda kavgasýný verdiðim sevgi sözcüðünü kanýtlayacaktýk tüm dünyaya. Üzgün ve kýzgýn olduðum günlerde ona þikayet eder olmuþtum dünyaya. Sonrada onu üzdüðüm için özür diliyordum. O bana her defasýnda seni anlýyorum anneciðim demiþti.
Karným büyüdükçe kendimi dünyanýn en güzel insaný hisseder olmuþtum. ilk kez yemek yemenin ve kilo almanýn aslýnda güzel bir þey olduðunu anladým. Besleniyordum çünkü o büyümeliydi, süt içiyordum çünkü ilerde benim gibi kýsa olmamalýydý….
Ve bir gün bebeðimi ekranda görmeye gitmiþtim. Bana artýk tüm umut ve mutluluðumun bittiðini haber verdiler. Çünkü artýk bebeðimle vedalaþmalýydým, çünkü bu yolculuk ve ev sahipli bitmeliymiþ. Ona ev sahipliði yapamayacaktým artýk, bedenimden canýmýn bir parçasýný o ve ben istemesekte almalarý gerekiyormuþ. Oysa o çoktan hareket etmeye benimle oyun oynamaya baþlamýþtý bile.
Aslýnda ben dünyanýn çok güzel bir yer olmadýðýný temelinde hüznün var olduðunu kabullenmiþ olsamda , onunla ayrýlmaya dayanamýyordum. Ýlk kez anlam bulmuþtu hayatým ve sorgulamalarýn, derin düþüncelerin sona erdiði bir yaþama baþlamýþtým. .bebeðim için yaþamýþtým.
Evet o bugün yok yanýmda ve bedenimde yani bir anda uyandýðýmda hayatýmýn anlamýný ellerimden almýþlardý. Bugün nemi yapýyorum? Aslýnda bilmiyorum, hiçbirþey için yaþamýyorum, yalnýzým, onsuzum. Ama onu hiç unutmadým ve ölene kadarda unutmayacaðým. Umarým bir gün bir yerlerde beni karþýlar ve onu doyasýya koklamama izin verir. Ama oðlum yinede çok mutluyum, seni taþýdýðým ve tanýdýðým için. Sen hiç duymasanda seni çok seviyorum ve bilmesende sen beni çok mutlu ettin.HOÞÇAKAL CANIM………