ÇEYÝZÝM
Kendime ihanete baþlayalý kaç zaman oldu bilmiyorum.Kaç zaman önce evimi talan ettim,kaç zaman önce umutlarýmý yakýp kül ettim bilmiyorum.Yavaþ yavaþ hayatý yudumlarken boðazýma ne zaman bir hýçkýrýk takýlýp beni ben olmaktan çýkardý bilmiyorum.Dört elle sarýldýðým hayattan parmaklarýmý teker teker kim açýp beni boþluða gönderdi bilmiyorum.Bir zamanlar kelimelere aþina olan yüreðimi,þimdi bu cümlelere kim yabancý etti bilmiyorum.

     Geniþ bir dünyanýn,küçük sýkýþtýrýlmýþ,nefes bile alýnmasý zor olan bu koridoruna girmemek için hayattan avuç dolusu hayaller,umutlar çalmýþtým.Belki ,bir gün bir yerde,yaþamak sýrtýmda bir demir yýðýnýna dönüþür diye, umutlarýmý çeyizime koymuþtum.Hem kim karýþýp da hayatý bana uzakta görünmez bir nesne haline getirecekti?Korkusuzdum.Çünkü kendi halime yaþayýp kimseye iliþmeden doðrularýmýn denizinde yelken açabilirdim.Çünkü karýncalar bile insaný hayret içinde býrakan bir ivedilikle çalýþýrken umut ediyordu.Ben de umut etmeli,hayata iyi bir pencereden bakmalýydým.Hem bunun kime zararý vardý ki…?

     Þimdi o çeyizimi arýyorum.Tanrým, nereye koymuþtum o el emeði göz nuru umutlarýmý.Tanrým o masum hayallerimin yerine ,þimdi bu iç içe sarýlmýþ bez parçalarýný kim koymuþtu.Ben nerdeyim?Çeyizim mi çalýnmýþtý yoksa ben mi çeyizimden uzaklaþýp kaybolmuþtum?

     Kaç zaman oldu bilmiyorum,kýrýk hayallerle yolumu doðrultmaya çalýþýp,hayatýmdan çalmaya baþlayalý.Kaç zamandýr bu yitik bedeni, yitik bir dünyanýn sokaklarýnda kaybettim.Adres sorduðun insanlar neden böyle saðýr ve dilsiz?Kulaklarýn ve dilini kullanan insan yok mu,bu þehirde?Tanýdýk bir kapý numarasýnýn arkasýnda bana kapýyý açýp,”Gel,biraz soluklan .”diyecek tanýdýk bir çehreye ne zaman rastlayacaðým?Çeyizimin izini sürerken ,bana kim,ne zaman yardým edecek?
     
     Küçük kaygýlarým olmadý.Küçük kaygýlarýn büyük bir cezaya dönüþüp,her gün beni biraz daha baþkalaþtýracaðýný çok erken öðrenmiþtim.Dünyaya dair,tanýmadýðým insanlara dair,sevdaya dair düþünürdüm.Çoðu insana aptalca gelecek bir þekilde hayatýmý þiirleþtirmiþtim.O þiirlerin içinde daha masum ve kendime daha samimi oluyordum.Hem kim neydi þiirsel bir hayatýn kenar mahallesinde yaþadýðým?Ama olmadý.ne o þiirsel hayatým,ne de sevdaya dair umutlarým kaldý.Þimdi sokak ortasýnda bir anda yapayalnýz kalan,kimsenin tanýmadýðý bir beden oludum.Bedenim o kadar aðýrlaþtý ki,kendimi taþýyamaz oldum.

     Sahi nerdeydi benim çeyizlerim?Kaç zaman oldu?Hangi kapýyý çalýp birilerine sýðýnacaðým?Sýðýnacaðým bir adam yok mu bu þehirde?
06/03/05 Kestel