Koyup gitmiþse zaman,
Yýrtýk defterden birkaç anla beraber,
Gelmeli giden,
Gitmeli gelen,
Yokluðu boþluksa eðer!
Yürek çýrpýntýsý için tek kelime,
Çýnarýn gölgesindeki hafif fýsýltý,
Teninde gezen rüzgar ve kalan buruk koku için,
‘Gitme!’ Ruhsuzluðum.
Varlýk, seninle var, yokluk, yine var yeter ki,
Tut tutabildiðin kadar,
Kokuþmuþ ruhumu.
Bir elimde kasýlmýþ yumruðumun sancýsý,
Bir elimde kalbimi dezenfekte etmek için,
Kullandýðým çamaþýr suyunun kokusu.
Gel mendilin yanýndaysa eðer,
Rimelim gözümden akmýþken.
Silmelisin karaya boyanmýþý,
Ciðer parçalayan gözyaþý misali.
Avcýnýn vuramadýðý prenses iþte.
Elim dolu silemezsem ve
Boþlarý toplayacaksam,
Bu akþam evde olmalýsýn!
Her geceki gibi, o hurdanýn sesini duymalýyým,
Girerken kapýdan yine!
Ve her geceki gibi yine,
Seni kovmalýyým!
Ruhsuzluðum…