kapkara bir gece tadý damaklarýmda
yapýþýp kalmýþ öyle
zifiri heceler saçýlýyor þarap döküðü manalara...
kimi kimsesi olmayan maskara sokak köpekleri gibi þimdi düþler
efsunsuz, buhursuz...

açýlmamaya yeminli
kilitli dudaklar sanki dudaklarým...
aynada görüþüyoruz onlarla
unutmuþlar gibi dualarý...
sanki yazgýsýna boyun eðmiþ bir kahramanýn
hikayesini anlatmamak için çabalýyorlar
suskunluða gömülüyorlar sanki...

çapaklý uykular geziyor gözlerimde
arýnmýyorlar her sabahki abdestlerinde ne yazýk...
melul bakýyorlar faili meçhul dünyaya
en meþhur dizelerin arasýndan da olsa
acýyorlar...

sessiz sessiz bir türkü fýsýldýyor kulaklarýma
sanki hayat da
ben anlayamýyorum sözlerini
yalnýzca ezgi...
keþmekeþin içine süzülen bir ezgi sadece sanki....

yaþlandýkça anlýyorum
annemin ninnilerinin ahenkini
hatýrladýkça kanýyorum
efsunlu, buhurlu
uyku öncelerimi...


Fatih PESTÝL
Ekim’05 ankara