Günün aydýnlanmasý çok zor. Sabahýn pasýný üzerinden atmamýþken, sisli havada ter su içinde kalmýþsýn. Kirli elini yüzünü yýkamadan, uzanmýþsýn boylu boslu yataðýna.
Yaný baþýnda duran gazeteler, dergiler... Romanýnýn yarýsýna gelmiþ elindeki kitabýn
sayfasýnda kýrmýzý bir þerit baðlý unutmamak için, kaldýðý sayfayý fazla aramadan
bulup okumak, ama kirli pasaklý haliyle, daðýtmýþ kendini uðraþýný býrakmýþ bir kenara...
Umrunda deðil dýþarýdaki sisli hava ,kaþýnmaya baþlayan vücudu kaþýndýkça yara olmaya ve bir hastalýk sýtmasýna yakalanmaktan korkarak yerinden kalkmýyor.
Belki de iþine öyle geliyordu. Yeltendi kalkmak için, helaya doðru yürüdü yavaþ yavaþ...
Musluðun baþýný yavaþça çevirdi, bekledi ki su aksýn. Sonra suyun damlasý arada bir tane tane düþmeye baþladý, uzun bir müddet aynaya baktý, karþýsýndaki bir çift göze, ayýrmadan gözlerini...
Saçýnýn sakalýnýn kendinden geçmiþ haline baktý, elini uzattý usturaya. "Týraþ olmalýyým "dedi.
Suyun akmadýðýnýn yine farkýna varmadý! Yüzünü traþ fýrçasý ile sabunladý. Dalmýþtý ki; arada bir damlayan su ara sýra fazlalaþýp, bazen de tek tek "þýp þýp" diye lavobanýn içine düþüyor...
Damlalara baktý, sinirlenip el havlusuyla elini yüzünü sildi. "Suyun parasý ödenmemiþ
Ondan kesilmiþ" diye içinden geçirdi. Yattýðý yöne doðru yürüdü milimetrelik adýmlarla...
Duvarlarý elleriyle abanarak kendini bitkin býrakanýn ne olduðunu düþündü.
Boynunu aþaðýya doðru eðdi ve ayaklarýna baktý, parmaklarý zayýflamýþtý.
Üzerindeki damarlar çýkmýþtý benek benek. Ayaðýnda morarmýþ lekeler gördü.
"Bu ne" diye içinden seslendi. Doðduðu günden bu yana yaþýný hesaplamamýþtý!
Tek bir göz odanýn içinde emeklilik maaþýyla geçindiðini anýmsayarak daldý.
Dizlerine baktý, pijamasýný yukarý çekti. Benek benek o lekeleri orada da gördü, elinin üzerinde de o lekelerden vardý. Aynaya yeniden bakmak için yürüdü, alnýnda ve göz yanlarýnda, yüzünün belirli yerlerinde o lekelerden vardý. "Bu ne bu ne" diyerek kendinden korkmaya baþladý. Mutfaða doðru hem yürüyor hem de kendi kendine konuþuyordu. Dizlerine kadar çektiði pijamasý öylece kalmýþtý.
Evi su basmýþ da, dizlerine kadar toplamýþ pijamasýný görünümü vardý, aldýrmadý...
Dolaplara baktý, beþ on zeytin , ekmek dilimleri. Sinekler konmuþ balýn üzerine !..
Yað erimiþ kabýn içinde, böcekler geziyor duvarlarda, elbizler baðlamýþ köþeleri. Örümcekler að kurmuþlar bulguruna, ununa, þekerine. Baktý; siyah siyah böcekler içinde kol geziyor.
Eline aldýðý tas yýkanmamýþ, belli ki yataða düþtüðünden bu yana çok uzun zaman geçmiþti.
Aylarca yattýðý yataktan kalkamamýþtý, nasýl olmuþtu da derman gelmiþti...
Saate baktý, saat gecenin zifir karanlýðý "bu saate ben ayaktayým" dedi güldü. Kendi kendine çevresine baktý. Elindeki bardaðý yavaþça yerine koydu, "bu saatte suyu nasýl bulurum" dedi. " Komþulara çýksam bu saate rahatsýz etmek istemem" diyerek geri yataðýna yürüdü. Yorganýna baktý, lambayý yaktý. Yama vurulmuþ içindeki çabutlar bezler köþelerden çýkmýþtý. Ýpliðinin bazý yerlerinin sökülmüþ olduðunu gördü, yastýðýna baktý sararmýþ !..

Aðzýndan akan seller kirletmiþti. "Yýkamalýyým yýkamalýyým" dedi .
"Sabah beni zorlu bir iþ bekliyor" diyerek pencereye yöneldi, tozlanmýþ cama solmuþ çiçeklere üzüntü içinde boynunu bükerek baktý, "ben gibi sizlerde öksüz garip kalmýþsýnýz" dedi....
"Suyun olmadýðýný nasýl anlatýrým bu çiçeklere?"...
Dertleþtiði, gözü gibi baktýðý çiçekler boynunu bükmüþ yatmýþ þekilde saksýnýn içinde duruyorlardý. Perdeyi araladý, zaman geçmiþti. Kýrýk bir iskemleye oturmak istedi, yaslanýp geriye sallanmak, unutmak düþündüklerini ve ne yapmak istediðini sabaha býrakmak yerine...
"Mutlaka dýþarýda açýk bir lokanta vardýr, bidonlarý elime alýr su getirim" dedi.

Topuklarý delik deþik olan çoraplarýný giydi, "pijamalarýmý çýkarýyým bunla sokaða çýkmamalýyým" dedi.
Yamalý pantolonunu ve yýrtýk gömleðini giydi.
Bir kaç bidon aldý eline ve kapýyý açtý. Yavaþça anahtarý çevirdi "rahatsýz olmasýn uyanlar bu saate"...

......Elinde bidonlar su aramaya çýktý. Açýk bir lokantanýn kapýsýna kadar geldi garsonlarýn içeride koþuþturduðunu gördü pencereden.
"Bu üst baþla nasýl su isterim en iyisi biri beni fark edene kadar bekleyim.
Kapýnýn eþiðinde biri görür, ne aradýðýmý ne istediðimi sorar. Bende su almaya geldiðimi söylerim"
Uzun bir zaman bekledi kapýnýn eþiðinde. Ne çýkan ne de giren vardý!
Titrek elleriyle cama vurdu. Kimse duymuyordu ! Bir kaç kez daha vurmanýn ardýndan
eline taþ aldý ve hýrsla cama hýzlý bir þekilde vurdu. Cam kýrýldý, adýmýný yavaþ yavaþ atarak geriye çekildi.
Ýçerden koþmaya baþladýlar dýþarýya. Yaþlý bir adam elinde bidon belli ki bir þey istemeye
gelmiþ! Ne kýzabildiler ne de bir þey diyebildiler. Göz göze bakýþýp "Amca amca hayýrdýr bu saate. Camda kýrýldý"...
"Ne yapacaðýz çocuklar ? kusura bakmayýn istemden oldu. Sesleneyim derken cam kýrýlý verdi. Su almaya gelmiþtim, evdeki musluklar kesilmiþ akmýyor. Gecenin bu saatinde bana su verirseniz, benim gibi garip kimsesiz adamý sevindirmiþ olur, sizlerde sevap iþlemiþ olursunuz"
Garson elinden bidonlarý aldý, sularý doldurdu. "Al amca bu günlük bu gecelik seni idare edecek kadar su" dedi.
Suyu aldý ve arkasýna bakmadan evin yolunu tuttu. Kapýyý yavaþça açtý ve sessizce içeri girdi.
Çok sevinmiþti. Suyu almýþ, dünya onun olmuþtu. "Önce çiçeklere su vermeliyim,
ölmediðime sevinmeliyim" diyerek dermansýz ,güçsüz bir þekilde çiçeklere suyu döktü .
"Sabaha kadar canlanýrsýnýz eyyik olan boynunuz dinelir, bende bardaklarý tabaklarý
yýkayayým. Sonrada elimi yüzümü güzel bir týraþ edeyim. Baþaklarýmdaki tüylerimi de jiletle alayým leke olmuþ. Bu morarýklar da geçer belkide" diyerek bardaklarý tabaklarý yýkadý.

Süpürgeyle duvardaki örümcek aðlarýný aldý, zeytinleri ekmekleri çöpe atmak istedi. Koku geliyordu burnunun direði sýzladý. Kurt düþmüþtü çöp,e onlarý da temizledi. Ortalýðý da toplayýp yorganýnýn yüzünü çýkardý, leðen bir teþtin içinde "suyla ýslý kalsýn" dedi. Sabaha
kadar ýslý kalýr yýkarým asarým diye düþündü. Yastýðýný deðiþtirdi, "battaniyeyle bu gece uyuyayým " derken lavaboya doðru yürüdü. Elini yüzünü, tüylerini yüzündeki sakallarý usturayla týraþ etti .
"Parladým. Þöyle bir aynaya bakayým, güzel olmuþ. Þimdi rahat bir uyku uyuyabilirim"...
Iþýðý geçirdi, kitaplarýna ve gazetelere baktý.
"Uyumalýyým. Sabah daha dinç olmalýyým, yara bere olan vücuduma ezaneden ilaç alýp sürmeliyim"...
Uzandý yataðýna, çekti battaneyi üzerine. Yýrtýk çoraplý ayak parmaklarýna baktý .
"Üþümem bu akþam" diyerek dalgýn bir þekilde gözlerini yumdu. Bedeni uyumuþ ama gözleri uyuyamamýþtý. Bir anda uykulu bir þekilde karanlýkta mutfaða baktý, ses geldiðini duydu. Gölgelerin geçtiðini gördü. Bir kaç gölge mutfakta bir þeyler
yapýyordu. Gölgelerin lavaboya doðru gittiðini gördü. Beden uyuyor ama gözleri açýk bir þekilde gölgeleri izliyordu.
Evinin içindeki bu gariplikler neydi? Ayaðýnýn çekildiðini, bir elin dokunduðunu
hissetti! Ayaklarýný çekemiyor, bedenini oynatamýyordu. Canýndan can çýkýyordu.
Baðýrsa baðrayamýyor, çaðýrsa çaðýramýyordu...
...... Yavaþ yavaþ çaðýrma ve düþünme duyusu da kaybolmuþtu. Çünkü, canýndan can kopmuþtu….


Yusuf Ter 14.10.05
Saat 09:11 Ýsviçre