Günün en güzel vakti, yýlýn en güzel mevsimiydin sen.
Es hadi, es de rüzgarýnda kurusun gözyaslarim.

Otur karsýmda kesler gibi iç yine. Adýmlar ötemde degil yanibasimda ol. ýstersen konusma ama bak gözlerime. Gözbebekleri büyük, uykusuz, çevresi karanlýk gözlerinle bak bana. En çok da ela gözlerinle bak, n’olur! Suskunlugunla, sessizliginle yerden yere vur beni, yerin dibine sok..

Çünkü hak ettim sevgili, hak ettim. Elimin tersiyle ittim o büyük sevgiyi.

Gözyaslarýma izin ver bu yüzden. Býrak aksinlar. Kýyamazsýn bana bilirim. Hastalansam hastalanýr, üzülsem üzülürsün. Ama bu kez izin ver gözyaslarima. Huzurunda aksinlar dilediklerince. Onlarý görmene ihtiyaçlari var. ýzlemeli ve anlamalýsýn onlarý. Çünkü senin canýn acýdýgýnda varoldular. Ve sebeplerine kendilerini sunmak istediler. Bu yüzden izin ver gözyaslarýma bu kez.

Çok agladým sen yokken. Gözyaslarým aradý ama bulamadý ellerini. Onlar ellerine kavusamadýkça ben daha çok agladým. Ben agladikcça sen kayýp kaldýn.

Anlasana gözyaslarým ellerine kavusmak icin can atýyorlar.

Ya da es deli rüzgar kurusunlar.

Çünkü ben býktým olarla yasamaktan..!