Askerdi, çok iyi bir eðitim sonucunda komando olmuþtu.Sýrým gibi bir vücuda sahipti, çevikti ve karar verme yetisi iyi olduðu için çavuþ rütbesiyle onurlandýrýldý. Üstleri ile saygýlý asker arkadaþlarý ile saygýlý bir sevgi ile kaynaþmýþ, kendini sevdirmiþti. Adý Ýhsandý, Samsunluydu ve niþanlýydý. Duygulu bir gençti, oldukça güzel þiirler, dokunaklý mektuplar yazardý. Arkadaþlarý, kýz arkadaþlarýna yazacaklarý mektuplarý ona yazdýrmak için sýraya giriyordu.

Ýki daðýn arasýnda bir tepedeki karakolda görevli idiler. Baþlarýnda bir üsteðmen, bir baþ çavuþ. Ýkide uzman çavuþ vardý, on sekiz mevcutlu bir birliktiler ve tim düzeninde çevrede devriye görevi yapar, sýnýrda bir sýzma olursa, teslim çaðrýsý yapar, karþý konulursa savaþýrlardý. Ýhsan çavuþ, birkaç müsademede hafif yaralanmýþsa da hastaneye gitmesine gerek olmamýþtý. Birkaç kez, arkadaþlarýnýn vurulup þehit düþtüklerini görmüþtü. Hele Mardinli Ýbrahim’in kucaðýnda son nefesini verirken söyledikleri aklýndan çýkmýyordu. “Ölüyorum Ýhsan, hakkýný helal et. Benim küçük kardeþim maalesef terörist, adý senin adýn ve bana çok benzer, rastlarsan tanýrsýn, kurtar onu Ýhsan, vurma ne olur. “ demiþ ve ruhunu teslim etmiþti. Söz vermiþti þehide ve tutacaktý elbet, “çok büyük bir tesadüf olmalý bu, nereden rastlayacaðým kardeþine, ama karþýma çýkarsa, imkaným varsa kurtarýrým ölümden, gerekirse can pahasýna” demiþ ve elleriyle kapatmýþtý, dünyaya doyamayan þehit Ýbrahim’in gözlerini.

Terhisine bir aydan az bir zaman vardý ki komutan çaðýrdý, odasýna girdiðinde komutan
-Otur, Ýhsan çavuþ
-Emredersiniz komutaným.
-Elimde iki haber var, birisi senin terhisini erkene alma emri, alay komutanlýðýndan. Diðeri ise askeri bir kripto, diðer karakola elden teslim edilmeli. Bu görevi en iyi sen yaparsýn, çevreyi ve yolu biliyorsun, fakat karar senin. Ýstersen hemen sivilleri çek git, istersen bu son görevi yaptýktan sonra git.
-Görevi yapmalýyým, nasipse görev dönüþü dönerim komutaným. Teskere almýþ olsaydým bile görev yine görevimdi komutaným.
-Allah yardýmcýn olsun, yanýna iki asker al ve hemen yola çýk, bu kripto çok önemli, iyice ezberle ve emri yok et.
-Baþ üstüne komutaným.

Bölük odasýndan çýktý, yanýna aldýðý iki erle, tam teçhizat yola çýktýlar. Mevsim ilkbahardý, güneþli bir gündü ortalýk buram buram Vatan kokuyordu. Daðlar yeþermeye, otlar ve çiçekler boy vermeye baþlamýþtý. Sert bir rüzgârýn eþliðinde gidiyorlardý. Diðer karakol dört saatlik uzaklýkta ve daðýn zirvesindeydi, týrmanarak gidiyorlar, emniyetli gitmeyi ihmal etmeden gidiyorlardý. Toprak ne güzeldi, baðrýnda yatýp yuvarlanmak isterdi, oysa ayak basmaya korktuklarý da topraktý. Hainlerin gömdükleri mayýna basarak parçalanmalarý iþten deðildi. Mümkün oldukça taþlýk saðlam yerlerden ve taze kazýlmýþ yerlerin uzaðýndan gidiyorlardý.

Bir mermi sesiyle irkildiler derhal siper aldýlar, karþýlarýnda on kiþi kadar eþkýya mevzilenmiþ üstlerine kurþun yaðdýrýyorlardý. Ýhsan çavuþ ve iki arkadaþý birkaç hareketle emniyetli bir yere geçip karþýlýk vermeye baþladýlar. Teröristler, baþlarýný bile kaldýramýyordu, pervasýzlýklarý sayýca çok olmalarýna güvendiklerini gösteriyordu. Ýhsan çavuþ, bu saðlam durumu görünce
-Burada kalýn ve gerekirse ölün, bir saat sonra karakola varýrým derhal yardým gönderirim. Bu þerefsizler , biz gelene kadar baþlarýný kaldýramasýnlar.
-Tamam çavuþum, sen görevi tamamla, vatan sað olsun.

Ýhsan çavuþ, kriptoyu ulaþtýrmak için týrmanmaya baþladý ve gözden kayboldu. Silah seslerini duyuyor arkasýna bile bakmadan karakola ulaþmak istiyordu. Bir kayanýn arkasýndan fýrlamasýyla ateþ etmesi bir oldu teröristin, ihsan acýyla yere yýðýldý. Gözlerini açtýðýnda ki bu bir anlýk bir süre olabilirdi, terörist karþýsýnda silahýný tekrar ateþlemek üzere idi ki
-Ýhsan, sen Ýhsansýn, Mardinli Ýbrahim’in kardeþi.
-Sen nerden biliyorsun?
-Ýbrahim anlatmýþtý ve seni bana emanet etti þehit olurken, “kardeþim terörist, sakýn onu vurma ve kurtar” demiþti.
-Ben de seni vurdum aðabey, çok piþmaným, yarana bakayým.
-     Yaram önemli deðil, yardým edersen karakola kadar giderim.
-     Orada vurur öldürürler beni.
-     Ben aðabeyin deðil miyim? Komutanlara anlatýrým ve kurtarýrým seni, Ýbrahim’e söz verdim. Bir Türk askerini sýrtýnda taþýyan vatan evladýna, bir þehidin kardeþine, benim komutanlarým kýymaz.
-     Peki aðabey, caným sana kurban ve emanettir. Aha silahýmý attým ve seni sýrtlamaya hazýrým.
-     Nasýl istersen kardeþim, karakol biraz yukarda ve týrmanman zor olacak.
-     Uçarým aðabey, yeter ki sen iyi ol.

Ýhsan, Ýhsaný sýrtýna aldý, üstünde yük yokmuþ gibi gidiyordu. Karakola vardýlar, komutana kriptoyu verdi, olanlarý anlattý,komutan geride kalan iki askeri almak ve teröristleri tenkil için helikopterle tim gönderdi. Bir saat sonra, iki arkadaþý ve yeni kardeþi Ýhsan yanýndaydý.Kardeþ kurþunu omuzundan çýkarýldý, korkulacak bir durum yoktu.Komutan , dördünü de alýnlarýndan öperek helikoptere bindirdi. Havalandýklarýnda, Ýhsan çavuþ, ihsana sarýlarak aðladý, Gözyaþlarý arasýnda mýrýldanýyordu “Allah’ým, hamd-ü-senalar sana , hem görevimi, hem sözümü yerine getirmeme izin verdiðin için”.

Ýhsan çavuþ, adaþýný hiç býrakmadý, önce Mardine gidip annelerinin elini öptüler, þehit Ýbrahim’in selamýný ilettiler ve birlikte Samsuna döndüler. Birlikte iþlettikleri bir marketleri var, þimdilerde çoluk çocuða bile karýþtýlar. Marketin ismi mi “Kardeþlik Market”.