Yüreðimi ortaya koymuþtum ilk kez korkusuzca, dimdik ayakta... Tüm benliðimle çýrýlçýplak, ellerimde yakan sýcaklýðýmla seni bekliyordum burada...

Annemden öðrendiðim her ne varsa sana aktaracaktým, pembe yanaklarýna tek tek gül býrakacaktým sýcak buselerimle... Bukle saçlarýný kurdela ile süsleyecektim , tüm hislerimi, duygularýmý, düþüncelerimi, mantýðýmý, renklerimi, usulca senin yüreðine iþleyecektim nakýþ nakýþ...

Acaba nasýl bir bebek olacaktýn? Saçýn, tenin, gözlerin, aðzýn, burnun, ellerin, ayaklarýn, kokun, dudaklarýn... Büyülü bir rüya gibi...

Seni o kadar çok benimsemiþtim ki, kimselere belli etmeden hergün yüreðimle karþýladým seni, geldin bana kokladým seni, bastým yüreðime... Saçlarýný taradým, altýný temizledim, mamaný yedirdim, parka götürdüm, sana iki kulaklý þapka bile aldým düþlerimde...

Sonra, sonra mutfakta mis gibi hindistan cevizli kurabiye yaptýk birlikte, yüzüne pudra þekeri sürdüm senin, þaþýrdýn ama çok þirin bir þaþkýnlýktý...

Kucak kucaða tv izledik, yanak yanaða resim çektirdik, eline batan iðnenin acýsýna beraber aðladýk, kanayan dizini beraber sarýp sarmaladýk... Yüreðimi, yüreðine sakladým herkesten gizli, üzerini sevgi örtüsüyle kapattým ki kimse açmasýn diye...

Açmaya ben bile korkuyordum çünkü, kapýyý kapatýp ardýndan, sensizliðe akýp sürüklenmekten korktum, kalbimde býraktýðýn sihirin bozulmasýný, sensizliði, minik bedenini, kokunu, gözlerini, ben de kalan küçücük bir izinin bile silinmesinden korktum...

Ve iþte korktuðum baþýma geldi sonunda... Bugün saat tam 10:30 da, küçük cýlýz bir yaðmur tanesi gelip senin izini, sessizce silip gitti... Artýk senden ne bir iz, ne haber var... Annen burada hala seni kokluyor... Güle güle Eylül'üm... Pudra kokulu minik yüreðinden öpüyorum binlerce kez... Annen Müge...