çabucak, bir hýþýmla tüm anýlarý, tüm hatýralarý, koyarak bir bavula çýkýp gittim evimizden. sen uykuya yeni dalmýþtýn.
temmuz havasýný doldurdum ciðerlerime içinde haziranin fýsýltýlarý ve kuruntularý vardý hala.
bir sahil kasabasýndaydý evimiz.
duvarlaýnda türkülerin yankýlandýðý, benim karakalemlerimin, senin teoremlerinin barýndýðý küçük köhne evimiz.. içinde kitaplarýmýz vardý. çok kitap... çok sevgi... çok sen.. çok ben... ve en çok biz vardýk.
çekip gittim yoldaþým, uyandýðýnda beni bulamadýn. çekip gittim, yavaþça kapattým kapýyý. uykun hafiftir, zaten az uyursun. nolur uyu diye yalvarýþlarým gitmek için deðildi. ama uykunu fýrsat bildim, çýkýp gittim...
þehre varýncaya dek koþturdum arkama bir kez bile bakmadan. elimde bavulum, içinde kitaplarýmýz, otlarýmýz... ve hayallerimiz, aþkýmýz, yok oluþlarýmýz vesaire...
þehirden baþka bir þehre... atladým bir otobüse... büyük þehre geri döndüm.
buralar ayný. hiç deðiþmiyor mazgallar, pis hava, egzost... hep ayný... býraktýðým gibi þehir... insanlar kollarýný açmýþ, buraya döneceðimden emin gibiler niye kýzmýyorlar bana?
aceleyle, limitsiz bir telaþla kendimi dýþarý attýðýmda bir þeyimi býrakýþým evimizde. bir büyük þehir yaðmurunda hatrýma geldi. o yaðmuru bilirsin, acýmasýzdýr.
mutluluðumu unutmuþtum çýkarken. her þeyimi alýp gittim sanma mutluluðum kaldý o evde. Fark ettin mi, bilmem. unuttuðum havasýnda suyunda dolaþýyordur oralarýn, belki nefesinde. sigaranýn külünde, ela gözlerine..
çok zor, çok zor avuçlarýmdan mutluluðumu alýp gitmek...
hastalýklýydý, kangrendi, kesip atýlmasý gerekirdi. birimizin yapmasý lazým geldi, ben oldum. çünkü akdenizin sýcaklýðýný, berraklýðýný almýþtýn sen. bense Asya’nýn kuraklýðýný.
sen hep o sahil kasabasýnda olacaksýn biliyorum. iki gözüm, bir gün mutlaka döneceðim kitabýnýn ayracýndaki mutluluðuma. bir gün uyuyacak ve uyandýðýnda baþucunda bulacaksýn beni. ellerinle bahþedeceksin yýllardýr sakladýðýn emanetimi. týrnaklarýnla yarýp topraðý, içine koyacaksýn beni yerin. sonra üzerime ellerinle toprak atacaksýn. iþte o zaman mutluluða boðmuþ olacaksýn beni.
ilahýný elleriyle gömen kul gibi boþlukta döneceksin rakamlarýnýn baþýna. bir kasaba yaðmuru hatýrlatacak sonra...
topraðýn altýnda unuttun mutluluðu...