Ýçinde yer aldýðým evrenin suç tohumlarýný taþýyorum. Üzgün olduðum bütün sözcüklerimden belli. Delirmiþ, mantýðýmý kaybetmiþ bir yalnýzlýk içinde ulaþacaðým yeri bilmeden yazýyorum. Yazmanýn bir kandýrmaca, güven duygusunu yenileme olduðunu bilerek, kutsal adýna verdiðim her sözü yerine getiren güçlü belleðim saman kaðýtlardan beyaz parþömenlere, ucuz tükenmez kalemlerden daktilolara, bilgisayarlara ulaþmýþtýr. Her þey tamamdýr; kýyam ve kýyamet tasarlanabilir. Yazmanýn zamaný gelmiþ beklemektedir. Yazamamanýn telaþý ve acýsý kaybolmuþtur.
Çevremdeki her þeyi sýkýcý ve yoksul bulduðum anlarda içimdeki öfke beni yine boðulacaðým denize iter. Bir gün gelir ki yazdýklarýmýn birer taslak, bir boþalým ve yazýklanýþ olduðunu anlarým. Ortaya çýkanlar sanatsal kaygýlardan çok utanmaz bir yüzleþmedir. Ýçimin karlarý erir o gün, tutunduðum dal kýrýlýr. Toparlanýp gitmek isterim içimin en derin kuyusuna. Oysa geçit yoktur bütün köþe baþlarýný kitaplar tutmuþtur. Þaþkýn ne yapacaðýmý bilmeden beklemeye baþlarým. Beni geniþ, bakire yataðýna alacak bir umut gelecektir elbet.