Uçurum

Bir uçurumun kenarýnda yetiþen dolunay renkli özgürlüklerimizin derin heyecanýndaydýk. Gözlerimizin önünden geçen milyonlarca yaðmur damlasýyla konuþuyorduk. Anlatýlacak ne çok hikaye vardý ve ne az zaman.

Tutuþan ellerimiz miydi?
Yüreklerimiz miydi?
Biz birbirimize nerde rastlamýþtýk?

Dokunmakta mýydýk
Yoksa gördüklerimiz ve kimsenin bilmediði bu þey bir yalan mýydý?
Bilmiyorum!

Bir zamanlar korkunç girdabýnda yaþamýn derin soluklarýn gizemine yanaþýp, o kimsenin görmediði bilmediði yalana inandýk! Ýnançlarýmýz çýðlýklarýmýzdý. Kimse duymadý!
…
Sonra yaþamsal dinamiklerin koþuþturmacasýnda yitirmeye baþladýk inançlarýmýzý.
…
Þimdi,
Uçurumlarýn sert ve keskin rüzgarlarýnda
Dolunay renkli sevdalardan
Kararmýþ çelik zýrhlý gerçekliðe dönüyoruz.

Elimizde dünden kalmýþ kelimeler
Soluk, cýlýz bir karmaþa…
Bir girdabýn sarsýntýlarýnda
Ýnançlarýmýzý kaybetmenin derin yalnýzlýðýndayýz.
…
Gözlerinin önünden milyonlarca yaðmur damlasý geçiyor
Gözlerini seçemiyorum.
Dokunmakta mýydýk?
Tutuþmakta mýydýk?
Bilmiyorum



AÞKA ve SANA
                                   Düþge.