Denizin yýðýn yýðýn olduðu bir yerde tek baþýnýza oturmuþ, düþünüyorsunuz...
"Ben olmasam acaba nasýl olurdu..."
Önce kocaman bir "hiiiç..." demek geliyor içinizden. Hiç bir þey olmazdý. Adýnýzý temsil eden, okulda sizin yerinizde oturan, çarþýda sizin beðendiðiniz kazaðý alan, sizin þarkýnýzý söyleyen, sizin yerinize eðlenip, sizin yerinize gülen elbette olurdu diye düþünüyorsunuz ilk önce. Hatta annenize "akþam eve biraz geç gelicem anne, kütüphaneye gitmem gerek..." deyip, sahilde saatlarce dolaþan biri bile olurdu diye...Kim bilir, belki de sevgiliniz sizin yerinize bir baþkasýna sarýlabilirdi...
Ama acaba o kiþi, sizin hayallerinizi kurabilir miydi?
Sizin gibi düþünüp, sizin gibi konuþabilir miydi?
Her sýnav sonunda "bir dahakine çoook çalýþacaðým..." diyebilirdi belki ama her seferinde bir bahane bulup kaçabilir miydi? Sevdiði uðruna lafta daðlarý delebilirdi belki ama iþ baþa gelince cüzdanýndaki son parayý verebilir miydi? ...
Siz...
Siz kadar cesur olup, bu soruyu kendine sorabilir miydi?...
Tam bu sýrada yanýnýza bir balýkçý teknesi yanaþýyor. Ýçinden saçý sakalýna karýþmýþ, yarým kol atlet giymiþ bir adam elindekini size uzatýyor... Daha önce hiç görmediðiniz biri size böyle ansýzýn ne verebilir ki?
Uzanýyorsunuz...Ve elindekini verir vermez adam uzaklaþýyor yanýnýzdan... Gözleriniz ellerinizde avucunuza konan bu pakete bakýyorsunuz... Açmak istiyor ama korkuyorsunuz...Üzerindeki ipleri çözdüðünüz de paketten bir adet kýrmýzý gül ve sigara paketine yazýlmýþ bir not çýkýyor karþýnýza... Ayný filmlerdeki gibi...
"iyi ki varsýn"
...