Bir varmýþ, bir yokmuþ… evvel zaman içinde, kalbur saman içinde develer tellal pireler berber iken bir ülke hasýl olmuþ dünyanýn her hangi bir coðrafyasýnda. Dört mevsim yaþanýrmýþ bu ülkede, daðlarýnda kar yaðarken sahilinde denize girilebilirmiþ. Ýnsanlarý varmýþ yalýn… insanlarý varmýþ kahraman… insanlarý varmýþ fedakar… ninnileri varmýþ ve destanlarý, masallarý varmýþ ve aðýtlarý… topraklarý varmýþ ve hayvanlarý, buðdaylarý varmýþ ve baþaklarý… nasýrlý elleri, yanýk sesleri varmýþ… komþularý varmýþ dertlerini, dert ettikleri… güneþle, yaðmurla kardeþmiþ hepsi…
     Amma ve lakin masum bakan gözleri, yalansýz dilleri, topraðý iþleyen elleri doðuramazmýþ aydýnlýk ve güzel günleri. Kötü yaratýklar varmýþ çünkü elleri dünyayý kavrayabilecek kadar büyük, gözleri kundaktaki bebeðin sütüne göz dikebilecek kadar arsýz, aç… ve adýmlarý varmýþ bastýðý yerlerde yaþayan tek canlý býrakmayan… ve, ve en kötüsü bu garip insancýklarýn içinde birkaç (bu canavar tarafýndan kaçýrýlýp, beyni yýkanan ve/veya erkin verdiði haz için yüreklerini yerinden söküp atan) insancýkta iþ birliði yaparmýþ bu canavarla, hiçe sayarmýþ kader ortaklarýný… korkarlarmýþ alný ak olanlar bu yaratýktan. Korkarlar ve susarlarmýþ…
     Gel zaman, git zaman karýþtýrýr olmuþlar artýk sustuklarýndan mý görmezlermiþ yoksa görmediklerinden mi susarlarmýþ... Onlar sadece susarmýþ… önce uðruna savaþtýklarý deðerler yok olmuþ, susmuþlar… topraklarýnda ki buðday, baþak, börtü-böcek yok olmuþ, susmuþlar… ninnileri, türküleri, destanlarý, masallarý yok olmuþ, susmuþlar… sonra, çok sonra artýk genç kýzlarý, genç erkekleri yok olmaya baþlamýþ bir bir, analarýn ciðerleri yanmýþ, çýðlýklarý bir mahalle ötesine geçememiþ yinede, susmuþlar…
     Çocuklarýna düþünmeyi öðretmezmiþ, o büyük canavarýn büyük iþbirlikçisi… istermiþ ki düþünmesin çocuklar… çocuklarýna sevgiyi öðretmezmiþ hiç, istermiþ ki katiller sarsýn dünyanýn dört bir yanýný… çocuklarýna ‘al satarým, bal satarým’ oynamayý da yasaklarmýþ, silahlar verirmiþ, xmen, spiderman olmasý salýk verilirmiþ, istermiþ ki kanýn akýþkan sýcaðý uzak kalmasýn masum tenlere…
     Bazen birileri çýkar baðýrýrmýþ… bazen birileri çýkar ‘yankee go home’ dermiþ… bazen birileri çýkar ‘þiarýmýz baðýmsýzlýk’ dermiþ… bazen birileri çýkar ‘susma…’ dermiþ… o birilerini götürürlermiþ karanlýklara, götürürlermiþ adý-saný-yeri-yurdu belli olmayan, adý masallarda kaf daðý diye bilinen o çaresizliðin kol gezdiði diyarlara…
     ……………………..
     ……………………..
     ……………………..
     Masal, yazýlmaya devam ediyor hala bir yerlerde… masalýn sonu sadece anlatýlan o güzel insanlara baðlý… bana baðlý kardeþim, sana baðlý… hadi durma yaz, hadi durma elinde kalem, kaðýt, kazma, kürek, ýþýk, ateþ ne varsa kat yaþamýn içine… bizim masallarýmýz mutlu sonla bitmeli, Hollywood deðil burasý… kat emeðini… zira artýk kaybedecek pek bir þeyimiz kalmadý… hem kim bilir belki de canavar, bizden büyük deðildir…