Dört küçük pencerem var benim
Dördü de biribirinden büyük,
Dördü de biribirinden farklý,
Tam dört küçük pencere...

Birinci pencereden bir beni görürüm,
Ikinci pencereden yagmuru ve kuslarý,
Üçüncüsü buguludur her zaman,
Hiç birseyi göstermez.
Dördücünden de yalnýz sen gözükürsün bana.

Yalnýz sen...

Bir gün dördüncü pencerem kýrýlýrsa senden degil,
Sokakta top oyayan çocuklardan bilirim.
Çünkü eminim ki sen ne kadar da haylaz,
Ne kadar da yaramaz olsan o pencereyi kýramazsýn.
Kendini çok zorlasan bile ancak çatlatmaya yeter güçsüzlügün.

Bilirim ki soguk kalbin sýcak ellerini bastýrýr her zaman.
Hani o ellerimi tutan sýcak ellerin var ya onlar iste.
Sen belki kabullenmezsin kalbinin soguklugunu ama,
Yalnýz ben bilirim beni temmuz da bile titreten soguklugu.

Ne bu sence ?
Ask mý ?
Yoksa saçmalýk mý ?
Ne olursa olsun adý,
Seni bana hatýrlatýyorsa her saçma düsünce,
Adý da önemsiz o zaman bence...

Sen aglamayý bilirmisin ?
Ya da aglatmamayý ?
Gözlerinden akan sahte damlalarý
Göz yasý zannettiysen simdiye kadar,
O zaman sen gülmeyi de bilmiyorsun.
Dudaklarýnda gözlerin gibi hep aldatmýs seni.

Aglayamayan, gülemeyen ve en önemlisi sevemeyen yalancý.

Ya-lan-cý.....