- 1 -

AYÞE ÝLE ALÝ’NÝN HÝKAYESÝ

Ayþe, Ali’yi kapý dýþarý etmesinin ardýndan duyacaðý vicdan azabýný hiç hesaba katmamýþtý. Her þeyin hesabýný incik cincik yaparken bu koca ayrýntýyý atlamasý çok pahalýya mal oldu. Kara kara, kapkara düþünüp durdu bütün gece. Gece azan aðrýlar gibi bu aðrý da uyutmadý onu. Bu kadar vicdansýz, vurdumduymaz deðildi uyuyamadýðýna göre. Ama uyuyamamasý da kabahatini hafifletemiyordu. Hafifletici hiçbir neden göremiyordu. Bir neden bulsa da kabul etmeyecekti. Cezasý ne ise fazlasýyla çekmeye razýydý. Uyuyamayacaktý en baþta. Günlerce baþý önde yürüyecekti. Eve kapanmasý da mümkündü ama bu kolaya kaçmak olurdu. Sokakta insanlarýn içinde baþý önde yürümeliydi. “Ýþte Ali’yi kapý dýþarý eden bu kadýn!” diye mimlemelilerdi onu. “Vurun kahpeye!”... Sonra iþtahsýz olmalýydý. Ýyice zayýflayýp çirkinleþmeliydi. Bir bardak su isterken bile sesi titremeliydi. Ama kimse ona su vermemeliydi. Eve kapanýp aðlamalýydý. Aðlamaya geç bile kalmýþtý aslýnda, telafisi için hýçkýrmalýydý. Uyumak yasaktý. Uykusuzluktan, açlýktan, susuzluktan, yorgunluktan düþüp kalmalýydý....

Ayþe, kendine geldiðinde Ali’yi kapý dýþarý etmesinin ardýndan duyacaðý vicdan azabýný düþündü... Peki, kapý dýþarý etmeyecekti de ne yapacaktý? “Hoþ geldin,seni özledim” deyip boynuna mý sarýlacaktý? “Aç mýsýn? Dolapta yiyecek bir þeyler var.”... Hiçbir þey olmamýþ gibi davranabilecek miydi? Ayþe, kara kara, kapkara düþünüp durdu. Ali’ye karþý kapýsý her zaman sonuna kadar açýk olan bir kadýn olmak istemiyordu artýk. Aslýnda hiçbir zaman kapýsýný sonuna kadar da açmamýþtý. Hep aralýk býrakmýþtý. Bu kapý aralýðýndan sýzmýþtý Ali içeri. Ýçerisi boþtu, bomboþ. Ali bu boþluða yerleþti. Boþluðu doldurduðunu sanýyordu. Ama koca bir boþluðun asla dolamayacaðýný hiç hesaba katmýyordu...

Kimse hiç hesap kitap yapmýyordu zaten. Bütün hesaplarý Ayþe tutuyordu. Hesaplar kabarmýþtý artýk. Birilerinin bu hesabý kapatmasý gerekiyordu...

Ayþe, Ali’yi kapý dýþarý etmesinin ardýndan duyacaðý vicdan azabýný da hesaba katýp, kapýyý açtý. Ardýna kadar açýk olan kapýnýn eþiðinde kalakaldýlar. Ne Ayþe bir adým yanaþabiliyordu ne de Ali. Ýçeriden yabancý bir koku geliyordu. Ali’nin burnunu sýzlatan, Ayþe’nin midesini bulandýran yabancý bir koku...

Ayþe, günlerin, aylarýn boþluðunu alýp Ali’nin suratýna çarptý... Vicdan azabýný da hesaba katýp kapýyý kapadý...


-- 2 –

AYÞE ÝLE YABANCININ HÝKAYESÝ

Ayþe, hesap kitap yapýyordu... En son beyaz þarap içmiþlerdi. Yanýnda tavuk göðsü ýzgara, Ayþe aslýnda bir daha et yemek istemediðini söylemiþti, Ali ise doðanýn dengesini bozamazsýn demiþti, Ayþe’nin et yememek için sýraladýðý gerekçelere, sonra Ayþe, televizyondaki aktörün çok baþarýlý olduðunu söylemiþti, dünya çapýnda bir sanatçý olabilirdi ama geri kalmýþ bir ülkenin meyvelerini, ileri ülkelerin tadamadýðýndan dem vurmuþtu, Ali ise Ayþe’nin bahsettiði aktörü tanýmýyordu...

En son birlikte bulaþýklarý yýkamýþlardý, hatta Ali, bulaþýklarý tek baþýna halledebileceðini, Ayþe’nin de o çok beðendiði aktörün dizisini seyredebileceðini söylemiþti ama Ayþe, ayný bölümü daha önce seyrettiði için mutfakta Ali’nin yanýnda olmayý tercih etmiþti...

En son Ali, çocukluðuna dair bir anýsýný anlatmýþtý Ayþe’ye: Ali on iki, on üç yaþlarýndayken semtlerinde gösterime giren bir filmi seyretmeyi çok istemiþ. Ama babasý para vermediði için filmi nasýl izleyeceðini bir türlü bilemiyormuþ. Herkesin merakla beklediði bir filmmiþ bu. Þimdi ise ismini bile hatýrlamýyormuþ. Giþenin önünde uzunca bir kuyruk varmýþ. Ali kuyrukta bekleyen bir çifti gözüne kestirmiþ. Aslýnda daha öncesinden konuþmalarýna kulak misafiri olmuþ. Bu çiftin tuvalet ihtiyacý varmýþ ama sýralarýný kaybetmemek için bir türlü kuyruktan ayrýlamýyorlarmýþ. Ali onlarýn yerine kuyrukta bekleyebileceðini, istedikleri seans için biletleri alabileceðini söylemiþ. Ama ‘þu kadar para’ karþýlýðýnda yapacakmýþ bu iþi. Çift seve seve kabul etmiþ Ali’nin teklifini. Ali giþe kuyruðunda, sýrasý geldiðinde o çiftin istedikleri seansa deðil de, bir seans öncesine bir kiþilik bilet almýþ. Onlar gelmeden önce de sinemadaki koltuðuna oturup bir güzel seyretmiþ filmi. Film bittiðinde sinemanýn arka kapýsýndan sýðýþmýþ. Artan kalan para ile bir paket sigara almýþ kendisine...

Ayþe mest olarak dinlemiþti Ali’nin hikayesini. O da Ali’ye yine sinema ilgili bir anýsýný anlatmýþtý: Ayþe de on üç yaþlarýnda iken ablasýndan kendisini de sinemaya götürmesini istemiþ. Ablasý on yedi yaþýndaymýþ ve Ayþe’yi hiç beraberinde gezdirmezmiþ. Ayþe, ablasýna eðer beni de sinemaya götürmezsen sigara içtiðini anneme söylerim, demiþ. Ablasý çaresiz Ayþe’yi de beraberinde sinemaya götürmüþ. Film alt yazýlýymýþ. Ayþe yazýlarý takip edemiyormuþ. Ablasý arkadaþý ile kafa kafaya vermiþ, þimdi þöyle olacak, þimdi böyle olacak diye filmin geliþimini tahmin etmeye çalýþýyorlarmýþ. Ayþe filmi hiç beðenmemiþ ve çiþi gelmiþ. Ama sinema çok karanlýkmýþ. Bir türlü yerinden kalkamýyormuþ. Ablasýna çiþinin geldiðini söylediðinde, biraz sabretmesi istenmiþ. Film arasýna on beþ dakika varmýþ. Ayþe daha fazla dayanamýyormuþ. Karanlýkta yolunu zor bularak hatta bulamayarak boþ olan arka koltuklarýn arasýna çömelip çiþini yapmýþ. Kimse hiçbir þey anlamamýþ. Ayþe yerine oturduðunda uyuklamaya baþlamýþ. Film bittiðinde ablasý Ayþe’yi unutup sinemadan çýkmýþ. Sinemada çalýþan teþrifatçý Ayþe’yi uyur bulmuþ. Tam o sýrada ablasý gelip Ayþe’yi bir güzel azarlamýþ... Ali, Ayþe’nin bu anlattýklarýna çok gülmüþ... Ayþe, en son, Ali’nin bu kadar çok güldüðünü görmüþ...

Ali, aklýna gelen bir anýsýný daha anlatmýþtý Ayþe’ye: Ali yine on iki, on üç yaþlarýndayken abisinin fotoðraf makinesini boynuna takýp, þehrin iþlek yerlerinde foto, þipþak foto, diye müþteri çaðýrýrmýþ. Fotoðraf çektirmek isteyenler tek tek poz verirmiþ. Ali o zamanlar çok sevimli bir çocukmuþ. Her gelen önce yanaðýndan bir makas alýrmýþ. Ali gibi sevimli bir çocuðun kendilerini kandýracaðý hiç akýllarýna gelmezmiþ. Ali poz verenlerin karþýsýna geçip fotoðraf makinesinin deklanþörüne basarmýþ. Flaþ patlarmýþ. Parasýný peþin alýp resmin iki üç dakika sonra hazýr olacaðýný söylermiþ. Herkes inanýrmýþ. Ali bekleyenlerin bir anlýk boþluklarýný fýrsat bilip tabanlarý yaðlayýp kaçarmýþ. Ýzini kaybettirince, þehrin baþka bir merkezinde, içinde film olmayan fotoðraf makinesi ile foto, þipþak foto...

Ayþe, Ali’nin gözlerinin çok güzel olduðunu düþünmüþtü. Bunu ona söylemek istemiþti. Ali, kendisi için hoþ þeyler söylüyordu. Ayþe ise bir kez olsun Ali’ye hoþ bir þey söylememiþti. Ayþe, gözlerin, demiþti... Ali, evet biliyorum, yorgunluktan..... Ayþe, hayýr, demiþti onu söylemeyecektim, gözlerin çok güzel. Ali, teþekkür etmiþti, gözlerini kocaman açarak, Ayþe’nin ta gözlerinin içine doðru akarak... Ýkisi de gözlerini hiç kýrpmaksýzýn uzun müddet öylece, öylesine kalmýþlardý...

Ayþe, hesap kitap yapýyordu. En son üç ay önce görmüþtü o gözleri. Dudaklarý, açlýktan, susuzluktan kavruluyordu... Ali’nin en son giderken, “görüþürüz”, diyen sesi boþlukta... NE ZAMAN GÖRÜÞÜRÜZ!

Ayþe hesap kitap yapýyordu. Hesaplar kabarmýþtý. Birilerinin bu hesabý kapatmasý gerekiyordu... Ýþte bu yüzden, sýrf bu yüzden o yabancýya kapýsýný araladý...

- 3 -

ALÝ ÝLE YABANCININ HÝKAYESÝ

Yabancý, kapý aralýðýndan sýzmýþtý.... içerisi boþtu bomboþ... yerleþti... boþluðu doldurduðunu sanýyordu... koca bir boþluðun asla doldurulamayacaðýný hiç hesaba katmýyordu...

Yabancý mide bulandýrýyor...

Ali yabancýlaþýyor...

Ayþe kapýsýný aralýyordu...