Bu baþlýðýn konusu "bulunduðumuz tarihe en yakýn kim aþýk oldu" gibi bir þey deðil. Sadece her sevgilide yeni bir aþka mý baþlýyorsunuz, yoksa aþkýnýz ayný da sadece baþrol oyuncularý mý deðiþiyor bunu sorgulamanýzý saðlamak istiyorum.

Bir gün gelir, biriyle tanýþýrsýnýz ve "iþte aradýðým sevgili" dersiniz kendi kendinize veya zaten tanýdýðýnýz birisidir bu þahýs, siz sadece o gün biraz daha farklý statüde düþünürsünüz onu. Hisleriniz karþýlýklýysa þanslýsýnýzdýr çünkü mutluluk yolunda dev sayýlabilecek bir adýmý atmýþsýnýzdýr.

Seversiniz, hem de çok seversiniz. Adeta bir parçanýzmýþ gibi görürsünüz onu. Masumca ama tutkulu seversiniz, aþkýn sizi saflaþtýrmasýna (aptallýk anlamýnda deðil, doðallýk anlamýnda) izin verirsiniz ve tüm benliðinizi sunarsýnýz aþkýnýza. Onun için okuldan kaçar, toplantý iptal eder, aileyle tartýþýr, arkadaþ kýrarsýnýz. Belki ona ufak bir hediye almak için eve yürüyerek dönersiniz ya da en farklý hediyeyi bulabilmek için tabanlarýnýzý hissetmeyecek dereceye gelirsiniz. Yani "sizsiz o" ve de "onsuz siz" sizin için Leyla'sýz Mecnun'a, Lorel'siz Hardy'e, Tom'suz Jerry'e ve nihayet sucuksuz yumurtaya benzer.

O gün... Evet evet o gün... Bebekken aþý olurken bile bu kadar acýmamýþtýr. Erkekseniz, sünnet olurken bile etrafa gülebilmiþsinizdir, bayansanýz kulaðýnýzý ilk deldirdiðinizden sonra bile büyük bir keyifle bakmýþsýnýzdýr kulaðýnýzý süsleyen küpelere... Ama o gün... Ölüm dýþýnda hiçbir acý bu denli acýtmamýþtýr sizi. Sünnet hediyeleri ya da kulaðýnýzý süsleyen o küpeler yoktur artýk. Sadece acý tadý vardýr dondurmanýn çubuðunun...
O gün... Ayrýlýk...

"Ne ölümden korkmak ayýp, ne de düþünmek ölümü" derken artýk baþka bir þey korkutur sizi. Tekrar ayný acýyý yaþamak, tekrar ayný masumca sevgiyi göstermek, tekrar tutkulu sevmek ve tekrar deli gibi sevmek, güvenmek...

"Sütten aðzý yananlar" birliðinde yerinizi alýp, eylemlerinizde yoðurdu üfleyerek yemeye baþlamýþsýnýzdýr bile. Artýk o kadar güvenmek yok, artýk o kadar sevmek yok, artýk o kadar baðlanmak yok; okuldan kaçmak, toplantý iptal etmek, arkadaþlarla veya aileyle bozuþmak hiç yok...

- Beni seviyor musun?
- Evet seni çok seviyorum...

Ne þimdi bu? Yeni bir aþk mý yaþýyorsunuz? Siz yeni biriyle mi çýktýðýnýzý zannediyorsunuz? Ona her dokunduðunuzda yeni bir þeyler mi hissediyorsunuz? Hayýr o dokunduðunuz sadece daha traþlý bir yüz ya da daha ince dudaklar. Yeni birisiyle yeni bir aþk yaþamýyorsunuz, sadece oyuncuyla anlaþýlamadýðý için artýk baþka birisi canlandýracak dizideki Ahmet ya da Ayþe rolünü. Hani uzun süredir takip ettiðimiz bir dizide, baþrol oyuncularýndan birini baþkasý canlandýrmaya baþlayýnca rahatsýz oluruz ya, iþte ayný öyle rahatsýzlýk duymalýyýz aslýnda bu aþktan da.

Ya da yeni bir senaryo yazmalýyýz, yeni oyuncuya göre. Bitirmeliyiz o eski diziyi artýk. Yeni bembeyaz bir sayfaya, yepyeni kalemlerle yeniden yazmalýyýz senaryoyu. "Artýk o kadar güvenmeyeceðim", "artýk o kadar baðlanmayacaðým", "artýk o kadar sabretmeyeceðim, þans vermeyeceðim"... Siz önceki sevdiklerinize yaptýklarýnýzý hata olarak görüyorsunuz belki, ancak bunlar asla hata deðil. Siz çok sevmiþsiniz ancak o, o kadar sevmemiþ, sadece bu. Neden bir baþkasý da sizin o önceki sevgilinizi sevdiðiniz kadar sevmesin ki sizi? Üzülmek elbetteki korkutacak sizi, ancak temkinli olmakla sýnýrlarý daraltmayý karýþtýrmamalýyýz. Eðer bunlarý karýþtýrýrsanýz her yeni oyuncu ayný dizide devam eder. Her yeni sevgili de bir önceki sevgililerin acýsýný çeker. Unutmayýn siz de bir baþkasýnýn ayný senaryosunda farklý bir yüz olarak oynayabilirsiniz.

Þimdi, yeni aþkýnýzla mutluluklar dilerim...